Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.2007, Blaðsíða 20

aftur á steinöld
Víkingur rabbar \ið Alfons Finnsson
- Það er erfitt að ná á þér í síma?
- Já, ég veit.
- Þtt ættir nú að svara einstöku sinnum?
Aftur játa ég skömmustulegur leti
mína að svara í síma. Reyndar held ég að
þetta sé fælni. Sumir óttast víðáttur, aðrir
þrengsli, enn aðrir myrkur og einhverjir
að vera einir með sjálfum sér. Ég óttast
símann.
- Ritstjórar verða að svara, maður.
Ég kinka kolli. Veit líka að hann hefur
alveg á réttu að standa. En stundum
breytir maður gegn betri vitund. Það heit-
ir víst að vera breyskur - og ég er breysk-
ur, það veit sá sem allt veit.
- Myndin er flott og kápan frábær, segi
ég, og er ekki aðeins að beina umræðunni
í annað far heldur líka að segja sannfær-
ingu mína.
Myndin, sem ég er að tala um (og er
á andliti seinasta Víkings), vann mynda-
keppni sjómanna og viðmælandi minn,
eða á ég kannski frekar að segja sam-
viska mín, er myndasmiðurinn Alfons
Einnsson. Lágvaxinn, samanrekinn og
býsna ákveðinn einstaklingur.
Mig langar til að fræðast ögn meira um
hann.
- Blessaður vertu, maður er búinn
að vera á sjónum allt sitt líf. Ég byrjaði
1976, en er fæddur 1960, svo reiknaðu
nú. Jú, ég er fæddur með ljósmynda-
dellu. Éyrstu skrefin voru að bísa vél frá
mömmu. Svo keypti maður, 15 ára gutt-
inn, Olympus OM 10, sem var svakalega
góð myndavél. Já, ég fullyrði að hún
gefur vélum dagsins í dag lítið eftir.
- En er ekki erfitt að vera með mynda-
vélar á sjónum, þessi viðkvæmu tæki sem
þola hvorki salt né slor, velti ég fyrir mér.
- Nei, ekki svo. Með aðgæslu og fyr-
irhyggju hefst þetta allt. Til dæmis ef ég
segi þér af verðlaunamyndinni þá tók ég
hana á Kóni SH sem er línubeitningsbát-
ur. Við vorum fjórir í áhöfn og þar sem
enginn okkar hafði nein sérstök not fyrir
vaskinn breytti ég honum í myndavéla-
geymslu og hafði lítið fyrir því. Eitt hand-
klæði í botninn og þá var þetta komið.
Ég gerist hefðbundinn í spurningum og
vil fá að heyra eftirminnilega minningu af
sjónum.
- Hvað á blaðið að verða margar síður
hjá þér, spyr Alfons og gerir grín að mér
Alfons með fangiðfullt af verðlaunabókum enfyrir að vinna hina íslensku Ljósmyndakeppni sjómanna
2006 hreppti hann ritverkið, Sögu sjávarútvegs á íslandi, eftirjón Þ. Þór sagnfrœðing. I tilefni af
útgáfu hinnar glœsilegu bókar Hjálmars R. Bárðarssonar, Þættir úr þróun íslenskra fiskiskípa, var
ákveðið að hún skyldi fylgja með sem aukaverðlaun.
en heldur svo áfram: Ég var urn fimm ára
skeið í Danmörku og fór þá meðal ann-
ars einn túr á skítfisk, eins og danskurinn
kallar bræðslufisk. í það sinnið veiddum
við brisling norður á 66 breiddargráðu
norður. Þetta var eins og að koma aftur
á fornöld, veiðiaðferðirnar voru slíkar
og allur aðbúnaður um borð. Trollið var
tekið inn á hliðinni á tromlu, káeturnar
vondar og maturinn fáfengilegur. Það var
eftir öðru að skipstjórinn var eini rétt-
indamaðurinn um borð - jafnvel vélstjór-
Þetta er að vísu ekki mynd úr veðrinu sem Alfons lenti í, þegar vindhraðinn fór i 35 metra, en sýnir
engu að síður ágœtlega við hvað sjómenn glíma stundum.
20 - Sjómannablaðið Víkingur