Andvari - 01.01.1896, Blaðsíða 153
119
i þá átt, sera stjórnarskrárfrumvörp fyrri þinga og
tillagan fer fram á; kér dugar því ekkert kák.
IMeðan þessi breyting ekki fæst, er sjálfstjórnarkröf-
'um íslendinga eklci íulinægt, og á meðan verður
jafnan ríkjandi hjer á landi óánægja með stjórnar-
skipunina og rigur milli þjóðar og stjórnar, sem
hlýtur að hafa mjög skaðleg áhrif á þjóðlíf vort, og
hindra framfarir vorar bæði í andlegum og verk-
legum efnum. Það er vonandi, að stjórnin vilji von
bráðar sjá og kannast við þetta, og þvi verði þess
ekki tnjög laugt að biða, að íslendingar fái þær
endurbætur á stjórnarbögum sinum, sem þeir siðan
1848 hafa jafnan óskað eptir; það myndi, að því er
til Islands kemur, verða hitm traustasti þáttur í
hinni dönsku alrikiseining.
Ritað í janúar 1896.
Athugasemd.
Forsoti ÞjóSvinafélagsins hefur gjört atliugasemd við
ritgjörð mína í Andvara í fyrra, og látið prenta aptan vi'S
ritgerSina; þykir honum óg ekki hafa minnst nógu rœkilega
þeirra framfara, sem orðið hafa licr á landi siðau stjórnar-
skráin öðlaðist gildi. Eins og vikið er á öndverðlega í rit-
gjörð þessari, var það einkum tilgangur liennar að sýna,
hvernig stjórnarskránni hefði verið heitt í framkvæmdinni
gagnvart sjálfsforræði voru þessi ár. Þótt skuggahliðirnar
yrðu þar fleiri en hinar björtu, er ekki mór að kenna, ef
ekkert er ofhermt um það í ritgerðinni. Það átti því ékki
við að tdja upp allt, sum til fvamfara má nefna þessi