Vikan - 13.11.1969, Blaðsíða 32

TATARAR
Tatarar liafa heldur betur
látið að sér kveða. Hljóm-
plata þeirra með lögunum
„Dimmar rósir“ og „Sand-
kastaiar“ bendir ótvírætt til
þess, að hér séu mjög efni-
legir hljómlistarmenn á ferð-
um. Þegar þess er gætt, að
þetta er í fyrsta skipti að
Talarar leika inn á hljóm-
plötu verður ekki annað sagt
en að útkoman sé furðulega
góð. Hverju eintaki plötunn-
ar fylgir bæklingur með upp-
lýsingum um liðsmenn
hljómsveitarinnar. Þar kem-
ur fram, að uppliafsmaður
Tatara er Árni Blandon.
Hann stofnaði í uppliafi
Iiljómsveit með heitinu Tac-
ton, sem síðar var sliírð
„Bláa bandið“. Ekki gaf það
heiti góða raun, ])vi að erf-
itt var að fá vinnu meðan
hljómsveitin hét því nafni.
Þá var hljómsveitin enn einu
sinni skirð og hét nú Dýr-
lingar. Þegar mannaskipti
urðu nokkru siðar þótti til-
hlýðilegt að taka upp nýtt
32 VIKAN 46 tbl-
heiti — og þá varð heitið
Tatarar fyrir valinu.
Áður en Tatarar léku inn
á plötuna, voru þeir lítl
þekktir og höfðu lítið komið
fram opinberlega. Við minn-
umst þess þó að hafa heýrt
þá og séð á sumarhátíð í
Húsafellsskógi sumarið ‘68,
en þar tóku þeir þátt í keppni
um titilinn „Táningaliljóm-
sveitin 1968“.
Auk Árna skipa hljóm-
sveitina Stefán Eggertsson,
Magnús Magnússon, Jón Ól-
afsson og Þorsteinn Hauks-
son. Allir eru þeir i skóla ut-
an Jón. Árni, Stefán og
Magnús eru í menntaskóla
og Þorsteinn i tónlistarskóla.
Er skiljanlegt, að þeir hafi
ekki mikið tóm til að vera
mikið á kreiki jafnhliða
ströngu námi.
Árni er gítarleikari hljóm-
sveitarinnar. Hann getui'
einnig gripið i munnliörpu
og harmonikku. Hann liefur
fengizt við að setja saman
lög, og samdi m. a. lagið
„Dimmar rósir“, sem er hið
ágætasta verk. í laginu
„Sandkastalar“ er ])að Árni,
sem leikur á munnhörpuna,
en það- ágæta hljóðfæri hef-
ur sjaldan heyrzt á íslenzk-
um hljómplötum. Af inn-
lendum hljómsveitum hefur
Árni mest dálæti á Júdas, en
af erlendum hljómsveitum
eru Blood Sweat and Tears
í fyrsta sæti.
Orgelleikari liljómsveitar-
inriar, Þorsteinn Hauksson,
hefur vakið verðskuldaða al-
hygli fyrir ágætan leik i lag-
inu „Dimmar rósir“. Þor-
steinn er enginn nýgræðing-
ur í músikinni. Hann hefur
stundað nám í pianóleik við
Tónlistarskólinn i sjö ár og
hyggst Ijúka þaðan hrottfar-
arprófi. Hljóðfæri Þorsteins
(Hammond) er hinn merki-
legasli gripur, en ekki er
hann öfundsverður af að
flytja það milli dansliúsa,
því að það vegur 200 kíló!
Þorsteinn hefur mesta
ánægju af klassískri tónlist,
en einnig þykir honum gam-
an að þjóðlögum, jazz og
hlues.
Trommuleikari Tatara er
Magnús Magnússon.
Trommuspil hans á plötunni
er mjög vel útfært. Magnús
hefrir mest dálæti á jazz og
SCTIÞ

ANDRÉS INDRIÐASON
framúrstefnumúsik ame-
í’ískra pop-jazz hljómsveita.
Af innlendum hljómlistar-
mönnum þykir honum mest
til Péturs östlund koma. Að
loknu stúdentspdófi hyggst
Magnús nema sálarfræði
með félaga sína i hljómsveil-
inni sem væntanlega við-
skiptavini!
Bassaleikari er Jón Ólafs-
son. Hann er yngstur þeirra
félaganna, 17 ára. Jón hefur
leikið á bassa í fjögur ár og
komið viða við. Meðal liljóm-
sveila, sem hann liefur leik-
ið með, eru Sónel og Zoo. Af
innlendum hljómsveitar-
mönnum hefur Jón mest dá-
læti á gítarleikurunum Björg-
vin Gislasyni í Náttúru og
Framhald á bls. 37.