Menntamál - 01.12.1938, Blaðsíða 58
120
MENNTAMÁL-
Atvinnu- og uppeldismái ungiinga.
Viðtal við Lúðvíg Guðmundsson fyrv. skólastjóra.
Á hverju vori sjá kenn-
arar barnaskólanna á eftir
hópum nemenda, sein
kveðja þá og skólann i síð-
asta sinn. Skólinn liefir
gerl sitt til að l)úa þessa
uiigu ínenn og konur undir
lífsbaráttuna, að vísu með
misniunandi árangri. Flest-
um kennurum mun vera
hlýtt til nemenda, sem þeir
liafa lifað og starfað mcð
daglega heila vetur, oft svo
árum skiptir. En þeir kveðja
þó unga fólkið glaðir i
hragði. Bjartsýni æskunnar,
sem hlakkar lil að mæta nýjum viðfangsefnum, sigrast á
nýjum verkefnum, lieillar lmga kennarans. Hann horfir í
hroshýr, leiftrandi augu, tekur þctl í mjúkar, óliarðnaðar
hendur, gagntekinn af einlægri og alvarlegri ósk um vel-
farnað og gengi hverjum nemanda lil lianda.
Tíminn líður. Nokkrum vikum eftir skólaslit mætir
kennarinn efnilegum nemanda, sem nú er kominn í full-
orðinna manna tölu, eins og kallað er. ..Hvað gerir þú?
góði minn“. „Ég Iiefi ekkert getað fengið að gera“. Hann
mætir öðrum. Sama svarið. Hann mætir þeim eftir ár,.
eítir tvö ár, sama svarið enn. Ekkert að gera.
Þessi saga endurtekur sig nú i tuga og hundraða tali í
þorpum og kaupstöðum um allt land. Mæður og feður
horfa áhyggjufullum augum á börn sín hengslast aðgerða-
og úrræðalaus dag eftir dag, viku eftir viku; Iiorfa á þau
Lúðvíg Guðmundsson.