Vorið - 01.12.1971, Blaðsíða 30

Vorið - 01.12.1971, Blaðsíða 30
ÁGÚSTA ÓLAFSDÓTTIR: Kertið hennar mömmu Það dimmir snemma á Þorláksmessu, þegar loftið er þungt af snjó, svo að hvergi sér í bláa rönd af liimni og svo var þennan dag. Sveinn í Bjarney var léttur í spori, þegar hann var að smala saman mönnum sínum, en ekki eftir því léttur á brúnina. Það var ekki svo fljótlegt að finna þá í þorpinu, en nú vildi hann fara að komast af stað og það undir eins. Það var að byrja að skyggja, útlitið ófagurt, sjórinn úfinn og löng leið fyrir höndum, en lieim vildi hann komast í kvöld. Konan var ein heima með lasið barnið og lítið um glaðn- ing til jólanna. Hann hafði lofað litlu stúlkunni að gefa henni kerti, og það vildi hann efna, en ekki var víst, að eftir betra væri að bíða. Nágrannarnir voru svo sem vísir til að hjálpa með ráðum og dáð, eftir því sem efnin leyfðu, en hann vissi, að lítið var til, því að heimil- isfeðurnir voru emmitt þarna með hon- um, ætluðu líka að fá eitthvað til jólanna, og svo vonaðist litla stúlkan hans eftir honum. Loks voru mennirnir fundnir, allt tilbúið, bátnum var ýtt frá landi, undið upp segl. Sveinn settist undir stýri og nú var lagt á flóann. Það var ágætt leiði og báturinn skreið drjúgum, en eftir því sem utar kom í flóann, þyngdi sjóinn og lá við ágjöfum, en bæði stjórnandi og bátur voru góðir. En nú komu nokkur snjókorn og svo fleiri, það hvessti líka í élið, og bráðum sást ekkert, nema hríð- armökkurinn og æðandi, snjóhvítar öld- urnar, sem steyptust yfir bátinn, reiðu- búnar að keyx-a hann niður í djúpið dökka. Sveinn kreppti höndina fastar ut- an um stýrissveifina. Nú varð liann að duga, úr þessum bardaga varð ekki flú- ið, og undir kröftum hans og ratvísi var líf þeirra allra komið. Hann treysti sér til að finna eyjuna og hann treysti Guði og bátnum sínum. Það var aðeins að finna lendinguna og þar mátti svo litlu muna, því að skerin voru beggja megiu við innsiglinguna og hún aðeins ein, beint fram undan bænum hans. Og þegar inn á voginn var komið, var hlé fyrir öllum vindum. Heirna í litla bænum beið kon- an með litlu stúlkunni sinni. Hún hafði nóg að gera, hún var að hreinsa til 1 174 VORIÐ
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Vorið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vorið
https://timarit.is/publication/378

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.