Bjarmi - 01.03.2000, Blaðsíða 30

„Fúsir aó fyrirgefa“
Eftirlætis
ritningarstaðurinn
minn
Jón Baldursson
Undanfarin misseri hefur leitaó mjög á huga minn
ýmislegt sem snertir náöina. Hér vil ég sérstak-
lega taka til þess, sem Páll skrifar Efesusmönnum:
„Verió góóviljaóir hver við annan, miskunnsamir,
fúsir til aö fyrirgefa hver öórum eins og Guó hefur í
Kristi fyrirgefió yóur“ (Ef. 4:32).
Þennan texta er vert aö staldra vió ýmissa hluta
vegna. Hér er leiðbeint um atriói sem okkur veitist
flestum auðvelt aó flaska á. Þar er reyndar ekki leióum
að líkjast því vinur vor, postulinn breyski, var einmitt
að glíma vió þetta sama þegar hann spurói Drottin:
„Herra, hve oft á ég aó fýrirgefa bróóur mínum, ef
hann misgjörir vió mig? Svo sem sjö sinnum?“ (Mt.
18:21). Þannig hafa kristnir menn sem heiðnir glímt
um aldir vió hina innbyggóu tregóu mannsins til aó
fýrirgefa. Einhvern veginn er okkur svo miklu eðlilegra
að leggja fæó á þann sem gerir á hluta okkar og reyna
aó minnsta kosti aó láta honum líöa illa yfir misgjöró
sinni. Ber honum ekki hvort sem er aó iðrast syndar
sinnar? Og ef Guó fær honum ekki vióeigandi hirtingu
get ég bara reynt aó gera þaö sjálfur.
En svar Jesú við spurningu Péturs þarf aó vera öllum
kunnugt: „Ekki segi ég þér sjö sinnum heldur sjötíu
sinnum sjö“ (Mt. 18:22). Efþú, lesandi góóur, ert nú í
huganum að reyna að reikna út 70x7, þá hefur þú
misskilió boóskapinn! En Páll útskýrir einmitt nánar í
versinu úr Efesusbréfinu hvaó hér er átt við. Okk-
ur ber aó fýrirgefa hvert öðru eins og Guö
hefur í Kristi fýrirgefió okkur. Hyggjum
nú vandlega aó því aó hér er ekki far-
ió fram á neitt smáræói. Hversu
mikió hefur Guó á sig lagt til aó fýr-
irgefa okkur? Lagt einkason sinn í
sölurnar fyrir málstaóinn, hvorki
meira né minna. „Guó setti hann
fram, að hann með blóói sínu væri
sáttarfórn þeim sem trúa“ (Rm.
3:25). Ef þú átt börn, lesandi góó-
ur, þá getur þú velt fyrir þér hvaó
þetta þýóir. Gætir þú hugsaó þér aó til
aó fýrirgefa náunga þínum þyrftir þú aö
fórna eigin barni? Fyrir ykkur hin, sem
engin eigiö börnin, er vert aó reyna aó
finna samsvörun í því fólki sem
þió teljió dýrmætast í lífi ykkar.
í kjölfarió á leióbeiningu meistarans til Péturs fýlgir
kunn dæmisaga um þjóninn sem skuldaði konungi
sínum stórfé en grátbaó um miskunn og fékk skuldina
gefna upp þar eó herra hans vorkenndi honum. Sami
þjónn ætlaói hins vegar aó innheimta af fullri hörku
smáskuld sem hann átti inni hjá samþjóni sínum. Er
konungurinn komst aó því lét hann steypa hinum illa
þjóni í dýflissu og átaldi hann harólega fýrir miskunn-
arleysió (Mt. 18:23-35).
Þannig er mörgum okkar því mióur einnig farió jafn-
vel þótt viójátum trú á Krist. Eftil vill höfum vió fallió
[ þá gildru villunnar að halda að með því aó eignast
trúna séum við ekki lengur syndug svo teljandi sé og
þurfum þá ekki heldur ýkja mikla fyrirgefningu til
handa okkur sjálfum. En þá sannast fljótt á okkur, aó
„... sá elskar lítiö sem lítió er fýrirgefió" (Lk. 7:47) og
aórir finna það fljótt aó frá okkur stafar lítill kærleikur.
Og ef vió getum síóan ekki fýrirgefió öórum vegna
þess aó við gleymum aó gefa þeim af þeirri miklu gjöf,
sem Drottinn hefur fært okkur í sinni fýrirgefningu,
eóa við höfum ekki áttaó okkur á aó taka á móti
henni, þá tekur hatrió, sem er andstæóa kærleikans,
sér bólfestu í hjarta okkar og eitrar lífiö fýrir okkur.
Andstæðan er sá mikli léttir sálarinnar sem hlotnast
þeim er fýrirgefur öórum.
„Einn deyr í mestu velgengni, fullkomlega áhyggju-
laus og ánægóur ... Og annar deyr með beiskju í huga
og hefur aldrei notió hamingjunnar“ (Jb. 21:23-25).
Höfum vió ekki öll kynnst fólki sem yfirleitt er meó
skeifu á munninum og samanbitnar varir? Höfum við
kannski verió þannig sjálf?
Ef til vill er enn óhugnanlegra aö slíkt getur eitraó út
frá sér. „Hafió gát á, aö enginn missi af Guös náð, aó
engin beiskjurót renni upp, sem truflun valdi, og margir
saurgist af‘ (Heb. 12:15). Getur verið aó heil samfélög
kristinna manna geti þannig spillst vegna þess aó náó
Guós fær ekki aó bera ávöxt í fýrirgefningu?
Þaö er ekki lítill ábyrgóarhlutur aó fara meö aóra
eins gjöf og náó Guós er. Sú gjöfvar aldrei ætluó til
aó veróa kyrrsett í fórum okkar hvers og eins heldur eig-
um við aó gefa af henni sem ríkulegast. Minnumst þess
aó vegna náóar Guðs er fagnaóarerindið nefnt svo.
Hlýóum aö lokum á sama höfund og ritaói pistilinn
sem vió byrjuóum á. Þaó er af ærinni ástæóu sem hann
brýndi fyrir lærisveini sínum: „Styrkst þú þá, sonur
minn, í náöinni, sem fæst fýrir Kristjesú" (2. Tm. 2:1).
Jón Baldursson eryfirlœknir á
slysadeild Sjúkrahúss Reykjavíkur.