Bjarmi - 01.05.2000, Blaðsíða 30

Eftirlætis ritningarstaóurinn mi
c
c
77
Sjálfur andinn biður fyrir oss“
„Þannig hjálpar og andinn oss í veik-
leika vorum. Vér vitum ekki hvers vér
eigum aó biðja eins og ber, en sjálfur
andinn bióur fyrir oss meó andvörp-
um, sem ekki veróur oróum að kom-
ió. En hann, sem hjörtun rannsakar,
veit hver er hyggja andans, aó hann
bióur fyrir heilögum eftir vilja Guós“
(Róm. 8: 26-27).
„Hvað eigum vér þá aó segja við
þessu? Ef Guð er með oss, hver er þá
á móti oss?
Hann sem þyrmdi ekki sínum eigin
syni, heldur framseldi hann fyrir oss
alla, hví skyldi hann ekki líka gefa oss
allt með honum? Hver skyldi ásaka
Guðs útvöldu? Guð sýknar.
Hver sakfellir? Kristur Jesús er sá,
sem dáinn er. Og meira en það: Hann
er upprisinn, hann er vió hægri hönd
Guðs og hann biður fyrir oss. Hver
mun gjöra oss vióskila við kærleika
Krists? Mun þjáning geta það eða
þrenging, ofsókn, hungur eða nekt,
Laufey Geirlaugsdóttir starfar í
Kirkjuhúsinu.
háski eða sverð? Það er eins og ritað
er: Þín vegna erum vér deyddir allan
daginn, erum metnirsem sláturfé. Nei
í öllu þessu vinnum vér fullan sigur fyr-
ir fulltingi hans, sem elskaði oss. Því
að ég er þess fullviss, að hvorki dauói
né líf, englar né tignir, hvorki hið yfir-
standandi né hið ókomna, hvorki
kraftar, hæó né dýpt, né nokkuð ann-
aó skapaó muni geta gert oss viðskila
við kærleika Guðs, sem birtist í Kristi
Jesú Drottni vorurn" (Róm. 8: 31-39).
Þessi 8. kafli í Rómverjabréfinu er
einn af mínum kærustu textum í ritn-
ingunni, reyndar allur kaflinn en þessi
vers hafa oft talaó sérstaklega til mín.
Eg hef svo sannarlega fengió að reyna
að orðin í þessum texta standast. Þeg-
ar ég var 18 ára gömul varð ég fyrir
þeirri miklu reynslu aó missa elskuleg-
an föður minn mjög snögglega. Eg var
þá stödd í Englandi við tungumála-
nám. Mér voru gefin þessi orð úr
Rómverjabréfinu sem gáfu mér þá
mestu og bestu huggun sem hægt var
að hugsa sér. Þegar ég gat ekki beðið
með eigin orðum þá var það eins og
segir í 26. versinu: „Vér vitum ekki,
hvers vér eigum að biðja eins og ber,
en sjálfur andinn biður fyrir oss með
andvörpum, sem ekki verður orðum
að komið.“ I 27. versinu: „En hann,
sem hjörtun rannsakar, veit hver er
hyggja andans, að hann biður fyrir
heilögum eftir vilja Guðs.“ Eg fann á
þessari stundu að Guð bað fyrir mér
og ætíð síðan þegar erfióleikar, vanda-
mál eða efasemdir hafa sótt á hugann
þá hef ég getað treyst á þessi orð. Þau
voru mér sem haldreipi í gegnum
þessa sorg og hafa haft áhrif á allt
mitt líf.
I 31. versi og áfram segir frá kær-
leika Guós sem birtist í Kristijesú. Þar
segir að ekkert geti gjört oss vióskila
vió kærleika Krists og síðan kemur
upptalning á því sem geti ekki gert
okkur vióskila við þann mikla kærleika
sem Guð vill auðsýna okkur í Kristi
Jesú. Ekki einu sinni dauóinn getur
það. Það segir mér að ef ég leyfi kær-
leika hans aó umvefja mig og hann fái
að móta líf mitt þurfi ég ekki aó óttast
neitt. Kristur þráir að umvefja okkur
með kærleika sínum og hann veit ná-
kvæmlega hvers við þörfnumst. Hann
yfirgefur okkur aldrei. Við villumst oft
frá honum og stundum finnst okkur
Guð vera misnálægur okkur en það
erum við sem erum misnálæg honum.
Hann er alltaf með sinn útbreidda
faðm og vill gefa okkur allt með sér,
okkar er aðeins að þiggja það. Jesús
vill gefa okkur líf með sér hér og nú og
um alla eilífð. Þess vegna þurfum vió
ekki aó örvænta þegar ástvinir kveðja
Laufey Geirlaugsdóttir
þetta líf því við munum hittast aó nýju
á himnum þar sem engin þrenging,
sorg né böl er til. Jesús grætur og þjá-
ist með okkur ef hann sér okkur fara
illa með líf okkar og nota það illa.
Hann er meó okkur í þjáningum og
gleði. Okkur er ekki gefið að skilja allt í
þessu lífi og stundum skiljum vió ekki
heldur hvers vegna við þurfum aó
þjást og glíma við ýmislegt. Jesús lifði
sjálfur sem maður. Hann tókst sjálfur
á við lífió. Þess vegna skilur hann okk-
ur betur. Guð skapaði manninn með
frjálsan vilja. Þess vegna er það okkar
vilji sem ræður því hvort vió viljum
hafa Jesú meó okkur eða ekki. Þegar
vió verðum fyrir erfiðri reynslu þá finn-
um við að við erum ekki neitt í okkur
sjálfum. Á hvaó ætlum vió þá aó
treysta ef við eigum ekki Guð í hjarta
okkar? Ef ég svara fýrir mig þá get ég
sagt að ég hef sannreynt það: Guð er
sannarlega sá sem hann sagðist vera.
Ef ég legg traust mitt á hann þá er
hann með mér og ég gæti ekki lifað án
hans. Guð hefur ekki sagt að við
myndum lifa án þess að þurfa að
glíma við ýmislegt en hann hefur heit-
ið því að vera með okkur.
Hefur þú reynt það aó hafa Jesú
með þér? Kannski hefur þú ekki trú á
því að Jesús hafi eitthvað til að gefa
þér, þú hafir það bara alveg ágætt. Ef
til vill hefur þú kannski lent í einhverj-
um erfiðleikum og sagt: Hvers vegna
er Guð að leggja þetta á mig? Það er
alveg eðlilegt að þú spyrjir slíkra
spurninga en vió vitum jafnframt að
við þeim fáum við engin svör.
En ef þú leyfir Guði aó komast að,
biður hann um að vera með þér,
muntu finna að þú stendur ekki
ein(n). Þá sérðu líka að þú hefðir ekki
komist í gegnum þetta nema af því þú
fannst að Guó var með þér. Það getur
þú ekki sagt til um nema að hafa af
því eigin reynslu. Það er líka dásamlegt
aó finna að aðrir biðji fyrir manni og
enn dásamlegra aó vita að sjálfur
Jesús biður fyrir okkur.
Leyfðu honum aó vera með þér.