Bjarmi - 01.11.2002, Blaðsíða 30

„Hvort sem ég geng eöa ligg,
þá athugar þú þaöa
Hugvekja eftir sr. Guömund Karl Ágústsson
Hún var um tvítugt og kom til mín á
skrifstofuna og sagði farir sínar ekki
sléttar. „Eg veit ekki hvar ég á aó byrja.
Mamma er á spítala, henni er ekki hugaó líf
nema i dag eóa viku, í mánuó. Myndir þú
vilja koma með mér á spítalann og biója
fyrir henni. Ég trúi ekki sjálf á Guó, en ég er
fermd. Viltu koma meó mér?“
Síðan töluóum vió saman nokkra stund.
Þá sagói hún mér frá því aó kærastinn
hennar hefói sagt sér upp og hún héldi aó
hann væri meó vinkonu sinni, því að þau
væru svo flóttaleg þegar hún talaói við þau.
Pabbi hennar lenti í bílslysi fyrir ári. Hann
var óvinnufær en samt kominn meó nýja
kærustu. Honum var alveg sama um eigin-
konuna á spítalanum. Hún væri búin aó
liggja fyrir dauðanum í meira en ár.
„Ég er alveg ráóalaus. Hvaó get ég gert?
Ég er búin aó fara í meóferð og er aó reyna
aó hætta aó drekka. Ég hef dópaó í mörg
ár. Mér líóur alveg hræóilega, þaó þykir
engum vænt um mig. Mamma er í dái og ég
er bara fyrir pabba og kærustunni hans.
Vínió gefur mér ekkert, enn síóur dópió. En
samt togar þaó mig til sín. Hvar er Guó í
öllu þessu? Af hverju er svona mikió á mig
lagt?“ „Ég hélt aó þú tryðir ekki á Guó?“
spyr ég. „Trúir þú bara á hann þegar þér líð-
ur illa. Er hann bara neyóarbrauó?" ,Já,
mér finnst eins og ég hafi leitaó alls staóar
annars staóar. Getur þú hjálpaó mér?“
„Hvaó heldur þú um Guó?“ spyr ég. „Ég
veit þaó ekki, en ef hann er til finnst mér
hann vera vondur. Sjáóu hvaó þaó er margt
vont í heiminum. Og ef hann er til þykir
honum ekkert vænt um mig,“ svaraói hún.
„Hvernig veist þú þaó? Hefur þú talaó
vió hann? Hefur hann sagt aó hver sem á
hann trúir sleppi vió alla erfióleika?" ,Já,
stendur þaó ekki einmitt einhvers staóar í
Biblíunni. Mig minnir að ég hafi lesió þaó,“
segir hún æst. „Nei, þaó stendur:
„Komió til mín, allir þér sem erfiói hafió
og þungar byróar, og ég mun veita yóur
hvíld.“ Og þaó segir líka: „Takió á yóur mitt
30
ok og lærió af mér, því aó ég er hógvær og
af hjarta lítillátur, og þá munuó þér fmna
hvíld sálum yóar“
(Matt 11, 28-29).
Það segir hvergi að vió eigum aó sleppa
vió erfióleika. Heldur þaó aó Guð er meó
okkur í öllum erfióleikum okkar. Því aó Guó
er persónulegur Guð sem þekkir þig. Hann
segist meira aó segja vita hversu mörg hár-
in á höfói okkar eru. Þaó segir líka í Davíós-
sálmi 139 um væntumþykju Guðs til þín.
En hann segir:
að ég eigi eftir að „fatta" þetta. Þetta
hljómarvel. En ertu til í aó koma með mér
á spítalann. Ég heyri aó þú trúir á kærleiks-
ríkan Guð. Ég vona að hann taki vió
mömmu þegar hún deyr. Ég er eitthvaó svo
óróleg. En ég vona svo sannarlega aó þú
hafir rétt fyrir þér.“
Sr. Guðmundur Karl Ágústsson er
sóknarprestur í Fella- og Hólakirkju.
„Hvort sem ég geng eóa ligg, þá athugar
þú þaó, og alla vegu mína gjörþekkir þú.
Því að eigi er þaó oró á tungu minni, aó
þú, Drottinn, þekkir það eigi til fulls. Þú
umlykur mig á bak og brjóst, og hönd
þína hefir þú lagt á mig“
(Sálm 139.4-5).
Kristin manneskja er aldrei ein. Jafnt í
myrkustu ógn og sterkustu þjáningu er Guó
hjá okkur, meó okkur og í okkur. Hann þekk-
ir ógn og þjáningu vel því þaó var hlutskipti
hans hér á jöró. Þjáning okkar og sorg okkar
getur aldrei aóskilió okkur frá Guói, aóeins
fært okkur nær. Kristin manneskja lifir ávallt
í skjóli kærleikans í faðmi Guós.
Þó svo aó flóógáttirnar á hæóum
Ijúkist upp og grundvöllur
jaróarinnar skjálfi, þá óttast
hún ekki um sjálfa sig. Og
þó svo að jöróin öll rifni
eftir endilöngu og deyi, fj
þá hefur þaó ekki úr-
slitaþýóingu fyrir
kristna manneskju því
hún hefur þaó sem er
meira en líf alls. Hún
hefur Guð.“
„Þakka þér fyrir,
kæri prestur. Þetta
er allt mjög fallegt
og viróist vera
gott, og ég vona

r'JMW.ittiiV.U-.