Æskan - 01.10.1941, Blaðsíða 10

ÆSKAN
Islenzkir tónlistarmenn. I'IZL*
r b ti. /> . i r i h 1 r— : |v-1 i1 -I .rhi f j ' ^5 1 1 fT' 1
t d m J ZÖ-_| I JT -h «*«! -h' 1
12 b -o. p J L_J 9 é J [ 9 m -1 Í3 L J* i J •• J é \ 9 9 9 r 9 é zr 4 ! J 1 • zr 4 • i
L 9 9 J i a m 1 - 9 ~ - I • , 'é • * J i
Eg fór urn næt-ur fagr - a stund um frið - a gr'und til dal - a, þvi liugmynd blið mér lék í lund um
r v . b k l —- . • ; -h “b —h —h • iv • 1 nr—f h—; —■
^ -Tm 4-5 J m ■ . i. _ » . . J5 . ifc Zh , f.' ti j r n ~ ~rs -
laS.r 2 k J* j J • 9 . . J J 1. J .. 9 9 9 9 é J J ! 1 n r ,• * J t 9 é J
LX_ . •* 9 . * 9 . _•__ 9 é J J . Þ - -þ- --- * I . * é
líf - ið fjall - a sal - a Þar glitr-uð - u dagg-ir sem gló-and-i Ijós, það gióði’ á liverr - i fjólu’ og rós, er
F7 L|2.U. ..... w , —f!í f , w ■ "t i .*<»_ *h i ni
1 h h ÍS J ÍN
ff' "Í“-2...6 i t— J • ,'• T- 1 ' * t ■ jh - • J^ 1 1 9 ' # é J .. ! J ■■• j i
1 _ r i é 9 1 9 tí 1 • é _ 9 9 • j • * • » • j • jj
nut - u næt - ur - sval - a, og hljóðleg-a sam-an lijal-a þeirfugl-ar á grein-um, sem þar líf sitt al - a.
*£• ísólfur Pálsson.
Eitt af allra vinsælustu sönglögum okkar Is-
lendinga er „Draumur hjarðsveinsins“ — „I birki-
laut livildi ég bakkanum á“ — eftir ísólf Pálsson.
Það er venjulega ekki búið að syngja mörg lög á
mannamótum, þegar „I birkilaut“- er tekið. Þetta
lag ltefir nú verið á vörum þjóðarinnar í 20—30
ár, og enn er það jafn-nýtt og fyrst er það kom
fram. Það fyrnist ekki, heldur vinnur sér æ traust-
ari vinsældir. Það liefir líka öll skilyrði til þess;
það er fallegt, og það er einfalt og látlaust eins
og þjóðlag. Þetta lag liefir á sér glögg tónskálds-
einkenni Isólfs Pálssonar. Það er bin söngræna
laglina og bin öfgalausa framsetning. Það er þýð-
leikurinn og innileikinn og hið bjarta yfirbragð.
Þessi einkenni liafa flest lög Isólfs. Þau sem
minna eru kunn, t. d. bið ljómandi fallega lag,
„Rökkurró“, „Röddin“, sem margir kannast við,
„Vormenn“, „Sumar“, „Það árlega gerist“, „Vor-
gyðjan kemur“, „Auslurfjöll“, „Sumarnótt“, „Hér
er bróðir verk að vinna“, „Um aftanstund“,
„Vögguvísa“ (Fuglinn sefur suðrí mó), „Ég beið
þín um kvöld“, „Yfir djúpi“, o. fl.
Isólfur var yngstur þeirra Syðrasels-bræðra,
sona Páls Jónssonar á Syðra-Seli í Stokkseyrar-
breppi. Hann hlaut tónlistargáfuna í ríkum mæli
i vöggugjöf, eins og svo margir af Bergsætt.
Á Stokkseyri hafði Isólfur á hendi söngstjórn
og var organisti í Stokkseyrarkirkju (i um 20 ár).
Var bvorttveggja rómað mjög, söngstjórn bans og
organleikur, enda glæddist þá mjög sönglíf þar
um slóðir. Annars stundaði bann sjóinn jafnframt
á Stokkseyri, og þótti afbragðs stjórnari á sjó, ekki
síður en á söngpallinum. Isólfur var hugvitsmaður
og fékkst við uppfinningar. Læknir var hann góð-
ísólfur Pálsson.
ur, þótt ólærður væri. Hann var skáldmæltur vel
eins og þessi vísa eftir hann ber vott um:
Fjólu bláa, fríSa, smáa,
fegurst sá eg blóm á grund,
hátt í skáum hlíðarfláa
henni sáir drottins mund.
Lagið við vísuna befir hann samið sjálfur.
Eftir að ísólfur fluttist til Reykjavíkur (1912)
lagði hann stund á liljóðfærasmíði og liljóðfæra-
viðgerðir. Hafði liann numið þá iðn í Kaupmanna-
böfn. Smíðaði bann nokkur liarmonium og gerði
við og stillti orgel, piano og barmoníum um land
allt. — ísólfur var hið mesta ljúfmenni og virðist
mér lögin lians bera vott um það. Þau eiga mikl-
um vinsældum að fagna, og vinsældir þeirra
byggjast á traustum grundvelli. Isólfur er einn i
brautryðjendahópnum meðal tónlistarmanna okk-
ar íslendinga.
Safn af sönglögum Isólfs — Fjóla I. befti —
110