Æskan - 01.09.1976, Blaðsíða 25

binu sinni var ugla, og hún var kátur fugl.
Hún flaug og flögraði um, settist á trén og
sperrti stélið, ránghvolfdi augunum, þandi vængina
og flaug upp. Svona flögraði hún öll kvöld.
Þetta er nú aðeins skrautlegt aukaupphaf og að-
eins til gamans, en aðalsagan er ekki byrjuð enn,
en hún er svona:
Einhvern tíma í gamla daga bjuggu trana og hrafn
■ stóru skógarrjóðri langt inni í skógi. Þau áttu lítil
hús sitt við hvorn enda á skógarrjóðrinu.
Allt í einu varð tranan leið á því að búa ein og
ákvað að gifta sig. Hún sagði við sjálfa sig: „Ég
ætla að biðja hrafninn um að eiga mig.“
Tranan lagði nú af stað og tók stór vængjatök
og flaug yfir rjóðrið, sem var einar sjö mílur. Hún
kom nú að húsi hrafnsins og sagði: „Er herra hrafn
heima?“
„0, jú, hann er heima," sagði hrafninn.
„Viltu eiga mig fyrir konu?“ spurði tranan.
„Nei, það vil ég ekki,“ sagði hrafninn, „mér líst
ekki á þig, þú ert of lappalöng og fötin þín eru
ekki með réttu sniði, og svo er flug þitt ekki nógu
glæsilegt. Þú getur ekkert hjálpað mér, og snáfaðu
nú burt.“
Tranan flaug heim mjög niðurdregin í skapi.
Seinna skipti hrafninn um skoðun og hugsaði með
sjálfum sér: „Það er tóm vitleysa hjá mér að vera
Ég undirrit..
að Æskunni.
óska að gerast áskrifandi
áfram einbúi. Auðvitað á ég að giftast trönunni."
Hrafninn fór nú til trönunnar og sagði: „Nú skulum
við gifta okkur."
„Nei, nú vil ég þig ekki,“ sagði tranan. „Farðu
burt, hrafn.“ Hrafninn varð sneyptur og dragnaðist
heim til sfn.
Litlu síðar skipti tranan um skoðun og sagði við
sjálfa sig: „Það var rangt af mér að taka ekki hrafn-
inum. Ég fer strax og bið hann að eiga mig.“
Tranan flaug nú heim til hrafnsins og sagði: „Nú
vil ég eiga þig. Viltu ekki líka eiga mig?“
„Nei, nei,“ sagði hrafninn, „ég vil ekki sjá þig.“
Svo fór tranan heim. En strax á eftir skipti hrafn-
inn um skoðun og sagði við sjálfan sig: „Af hverju
neitaði ég trönunni, auðvitað á ég að giftast henni.“
Hrafninn fór nú enn að biðja trönunnar.
Tranan sagði þvert nei og rak hann burt. Enn þann
dag í dag halda þau þessu áfram, að biðja hvors
annars, en aldrei verður neitt úr giftingunni.
ÞorvarSur Magnússon þýddi.
Nafn: ...
Heimili:.
Póststöð: ....
Utanáskrift er: Æskan, Pósthólf 14, Reykjavík.
væru ekki komnir svo langt, að þeir
sæu hann.
Vippi þaut að skúrnum og ætlaði
að hendast inn um dyrnar — en
nam skyndilega staðar og vissi
ekki, hvað gera skyldi, þvf að rétt
innan við dyragættina stóð all-
ófrýnilegur köttur og setti upp
kryppuna. Vippi hörfaði ofurlítið aft-
ur á bak, því að honum hraus f
fyrstu hugur við að fara inn til katt-
arins, fyrst hann var svona illileg-
ur.
En hvort var betra, strákaskamm-
imar eða kötturinn? Vippi mátti
ekki vera lengi að velta því fyrir sér,
því að árásarmennirnir gátu á
hverju augnabliki komið auga á
hann. Hann varð að velja á milli.
Kötturinn getur varla verið verri,
hugsaði Vippi og snaraði sér inn
fyrir skúrdyrnar. Og þetta reyndist
rétt, því að eftir nokkur augnablik
var Vippi sestur út f eitt hornið með
köttinn og farinn að strjúka honum,
svo að hann tók að mala af ánægju.
En vondu strákamir misstu alveg af
Vippa í þetta skipti.
ÆSKAN - Blaðið er elsta og ódýrasta unglingablað landsins.
23