Skírnir - 01.01.1919, Blaðsíða 39

.32 Veðurfræðistöð á íslandi. [Skirnir
hafa verið af reynslu margra ára og ti’úleiki þeirra rann-
/sakaður visindalega. — Set eg hér yfirlit yfir þessa fiokka
-eins og mér finst í ttjótu bragði eðlilegast.
I. a) Veðurspár, sem sprottnar eru af trúnni á, að guðleg
völd hefðu hönd í bagga með tíðarfarinu og tækju
daglega í taumana,til að gjalda mönnum illa breytni
og umbuna það, sem vel væri (sbr. orð Snorra goða
á alþingi árið 1000: »Hverju reiddust goðin, er
brann hraunið það, er vér nú stöndum á!«). Því
blótuðu forfeður vorir goðin til »árs og friðar«.
b) Yms veðrabrigði, sem menn hafa þózt og þykjast
enn geta ráðið af háttalagi dýra, óvenjulegu útliti
himintunglanna eða hluta liér á jörðu. (Fuglar
eru ókyrrir eða hópa sig, hross hama sig í hag-
anum, kisa krafsar i tré, forustusauðir vilja eigi
standa á beit, menn fá gigtarköst, »tunglið bæði
bert og stafnahvast«, rosabaugar um tunglið, eld-
urinn logar illa — bendir alt á vont veður í að-
sigi).
c) Gerningaveður og ýmsir hættir að láta þau verða.
d) Veðurlagið á ýmsum merkisdögum ársins bendir á
að vist tíðarfar muni eftir koma. Svo er um mess-
ur helgra manna (Pálsmessu, .Tónsmessu), einnig
höfuðdaginn, hundadagana, 40 riddara, sunnudag-
inn fyrstan í sumri o. fl.
e) Veðri bregður með tungfyllingu eða nýju tungli.
II. a) Sama veðurlag endurtekur sig með jöfnum ára-
fresti.
b) Samræmi milli veðurlags tveggja fjarlægra staða
t. d. Vestur-Siberia—Indland, tsland—Vestur-Ev-
rópa, Golfstraumurinn—Skandinavía o. fl.
c) Veðurforsagnir fyrir næsta sólarhring (á þann hátt
sem lýst hefir verið hér að framan) af veðurfregn-
um, útliti himinsins, skýjafari og — veðurkortum.
Vel má vera að flokkun þessi reynist ónóg eða óná-
k\æm við nánari skoðun. En hún verður vart gerð svo