Skírnir - 01.08.1920, Blaðsíða 8

Erlendar tungur.
Erinði flutt á funði í L’Alliance Frangaise 24. apríl 1920
af
André Courmont.
Markmið þessa félags er að auka þekkingu íslendinga
á »hinu mjúka máli Frakklands«, og eg ætla hér í kvöld
að minnast á nám erlendra mála. Ykkur virðist eflaust
efnið heldur þurt, þegar þið heyrið það nefnt, og þó ætla
eg einmitt að bregða mér með ykkur inn i indælustu
skrúðgarða andans. Hvergi í heimi hugsunarinnar er loft-
ið svo tært, fjarsýnin svo heillandi, blómin svo fögur og
glitrandi sem þar. Þessir skrúðgarðar eru margir og fjöl-
breytnin óþrjótandi; hver okkar á sinn; slikir garðar eru
erlendu málin.
Það er sagt að alt dofni fyrir valdi vanans. Málið
sem vér námum í æsku er eins og svæði sem vér þekkj-
um svo vel, að ekkert er þar framar nýtt fyrir oss. Hin
fegursta útsýn, fágætustu furðuverk þar vekja oss ekki
hinn guðdómlega unað, er að eins fæst þar sem nýlundan
er með.
En útlent mál er altaf undraland, þar sem morgun-
döggin glitrar án afláts; að vísu verða þar sömu hlutirnii'
fyrir' oss; vér finnum þar alstaðar meiri eða minni sam-
svaran við átthagana; en alt er þar í nýju ljósi; hugtak,
er oss virtist hversdagslegt, verður alt í einu að opinber-
un; frændorð, er áður voru oss þur og andlaus upptaln-
ing, verða blómálfabeður, er festir mynd sina í huga vor-
um eins og Asfodel-engið, sem enska skáldið Wordsworth