Skírnir

						232                                           Ritfregnir.                                   [Skírnir
Eg hefi orðið svo f jölorður um þetta af því, að mér er það hug-
stætt, og af því, að það sýnir merkilega breytingu hjá skáldinu. Að
öðru leyti er margt gott um þessa bók að segja. Aðalpersónurnar
og ýmsar aukapersónur eru skýrt dregnar. Valur Hamar, íslend-
ingurinn í útlegðinni; Margareta, æsku-unnusta hans; Linda Espo-
lin, íslenzka „heims-daman"; Guðrún gamla, Helgi o. fl. ¦— Þau lifa
öll í huga lesandans að lestrinum loknum. Bókin er skáldverk um
þrána, — þrána í ástinni, þrána eftir æsku-landinu, þrána eftir
eilífðinni.
Jakob Jóh. Smári.
Þorsteinn Þ. Þorsteinsson: Kossar. Sögustíll. Reykjavík 1934..
Prentsmiðjan Acta.
Sögubrot og sundurlausir þankar um kossa, — skemmtilega
og stundum fyndið ritað, en ekki könnuð nein djúp sálarlífsins í
sambandi við kossana, nema ef til vill í sögunni um kossinn hræði-
lega eftir Gyðinginn L. Shapiro, sem höf. endursegir efnið úr. Það:
er agaleg saga. En það, sem hann leggur sjálfur til málanna, er
auðkennt af góðlátlegri glettni, enda mun sá ritháttur láta hon-
um vel.
Jakob Jóh. Smári.
Björgvin Halldórsson:   Nokkur ljóSmaeli.  Rvík  1934.
Þetta eru ljóð eftir ungan mann, sem dó 22 ára gamall. Hér
er því ekki að vænta mikilla tilþrifa, enda mun höf. hafa ort mest
„sér til hugarhægðar, en hvorki sér til lofs né frægðar". En ljóðin
eru lagleg, og má vel vera, að hann hefði orðið skáld, ef honura
hefði enzt aldur og þroski til.
Jakob Jóh. Smári.
GuÖmundur FriSjónsson: Sögur úr byggo' og borg. ReykjaVlk-
Útgefandi: Prentsmiðja Jóns Helgasonar. MCMXXXIV.
Höf. segir í formála, að sögur þessar séu „fyrst og fremst
þjóðlífslýsingar, það sem þær ná, og er undir niðri ætlazt til, að
þær á ókomnum tíma bregði skímu yfir það tímabil, sem sögu-
kornin eiga rætur í". Betur er ekki unnt að lýsa sögum þessum-
Þær eru sumar gallaðar sem sögur, efnið lítið, ekkert ákveðið aðal-
atriði í sumum o. s. frv., en þær lýsa vel háttum og hugsunum
manna. Nokkrar eru þó mjög góðar sem sögur, t. d. Upjírisa og
sumar af sögum Gunnhildar gömlu. En hvergi bregzt málfar og
orðalag höf., sem er með afbrigðum gott, þótt einkennilegt sé, og
bregður töfraljóma á allt, sem hann ritar. Að vísu nýtur það sin
betur í bundnu máli en óbundnu, en hinn sérkennilegi stíll hans i
sundurlausum  orðum verkar vel á mig,  og svo hygg eg fleiruni