118 tápkona og dugnaðar. Á yngri árum sínum, var hún, að sögn, talin falleg kona og glæsileg. Hún var sterklega trúhneigð kona, hafði einlægar mæt- ur á boðun kristindómsins og óskaöi þess, að böm sín og aðrir ástvinir sintu hinum frelsanda og end- urnýjandi boðskap Drottins Jesú Krists. Á þessu hafði hún sérstaklega orð við mig, síðasta sinni er eg sá hana í kirkjunni í Riverton. Áður en járnbrautin kom til Riverton, höfðu þau Engimýrarhjón gististað fyrir ferðamenn á heimili sínu. Húsið var æði stórt og rúmgott. Var þar oft mannkvæmt, fjöldi næturgesta í einu. Tóku ferðamenn oft til þess, hve húsfreyjustörfin hefðu farið Guðrúnu frábærlega vel úr hendi. Er og sumum ferðamönnunum, er þá voru unglingsmenn, enn minnisstæð sú móðurlega umhyggja, er hún sýndi þeim, bæði að þeim gæti liðið sem bezt á meðan þeir dveldu á heimili hennar, og þó ekki síður hitt, að þeir gætu svo hlúð að sér á ferða- laginu, er framundan var, að öllu væri óhætt. Á þeim árum, framanaf að minsta kosti, var fátækt mikil, og þeir sem voru að flytja fisk og aðra vöru fram og aftur lengst norðan af vatni, voru ekki æfinlega eins hlýlega búnir og skyldi. Kom þá þessi móðurlega umhyggja húsfreyjunnar á Engi- mýri sér býsna vel, ekki sízt þar sem ungir menn og lítt reyndir í ferðalögum, áttu hlut að máli. Kunnugt er það mörgum, að Bræðrasöfnuður við íslendingafljót er elzti núlifandi söfnuður Kirkjfélagsins. Hann mun vera stofnaður í apríl- mánuði 1877, talsvert löngu áður en landnámið þar á bökkum fljótsins er orðið ársgamalt. Nafn- ið á söfnuðinum hefir stundum orðið umtalsefni, hvers vegna að hann hlaut nafnið Bræðrasöfnuð- ur. Uppástungumaður að því nafni var Tómas á Engimýri. Ekki veit eg hve mörg önnur nöfn hafa komið þar til umræðu, en uppástunga Tómasar náði fram að ganga, og hefir söfnuðinum vegnað vel með þetta nafn, er nú mannflesti söfnuður
Beinir tenglar