Nýjar kvöldvökur - 01.04.1952, Blaðsíða 11

Carit Etlar:
Sveinn skytta.
Helgi Valtýsson þýddi.
(Framhald.)
„Auðvitað!“ svaraði Ib. „Við tveir erum
óaðskiljanlegir. Og auk þess förum við báð-
ir í sömu erindum.“
„Já, mér er nú kunnugt hans erindi.“
„Hvað ertu að segja? Er þér það kunn-
ugt?“
„O, já, ég gat mér þess til óðar er ég leit
hann augum.“
„Þú gazt þér þess til?“ endurtók Ib við-
utan.
„Ég hef lijálpað svo mörgum háttsettum
aðálsmanninum, senr varð að flýja, þegar
Svíarnir komu.“
„O, jæja, við erum nú engir aðalsmenn,
en eins og þú sérð okkur hérna, tvo ókunn-
uga ferðamenn þá erunr við sanrt betri
lreldur en beztu aðalsmenn í Danmörku.
Þú, senr ert ærlegur lreiðursmaður, telur ef-
laust þá bezta drengi, sem verja land sitt
og leggja sig í lrættu og líf sitt fyrir landið
og konunginn. Hvað segirðu unr það?“
„Ég segi já,“ svaraði fiskinraðurinn.
„Jæja, gott og vel. Óðar er aðalsmenn-
irnir urðu Svíanna varir, grófu þeir í jörð
niður fjársjóðu sína og dýrgripi og hlupu
síðan burt í allar áttir. En hann, sem sefur
þarna inni, og ég, senr hann kaus að félaga
sínum, við urðum eftir, við vörðutn okkur
eftir beztu getu. Við trufluðunr áætlan-
ir óvinanna og brenndum birgðastöðvar
þeirra, við börðurnst við Svíana daga og
langar nætur, svo að þú myndir fá iðra-
kveisu, lreiðarlegi fiskimaður, ef ég segði
þér það allt saman. Þess vegna tel ég okkur
fullt eins góða aðalsmenn og nokkrtrn
hinna þarna fyrir handan.“
Fiskimaðurinn lrlustaði á Ib með opinn
nrunn, og augu lrans blikuðu af gleði.
„Sé það satt, senr þú segir, þá veit ég
hverjir þið tveir eruð,“ sagði fiskinraðurinn.
Síðustu dagana hefur hér fleygt fyrir frétt-
um af því, hve miklu tjóni óvinunum hafi
verið valdið í Jungshoved-léni. Og í gær um
hádegisbilið kom Mogens Gjö frá Thureby
og sænskur höfuðsnraður með lronum inn í
kofann nrinn og sögðust vera að leita að
tveimur flóttanrönnunr. Nú veit ég, að í
dag lref ég hýst Svein Gjönge og félaga hans,
Ib Abelonsson.“
„Jæja, þú nefnir nrig þá félaga hans,“
nrælti Ib, og ljónraði andlit hans af gleði.
„Og það er ég líka vissulega, þú getur bölv-
að þér upp á það, en gerðu það r hljóði, svo
að enginn lreyri það!“
Stundu fyrir miðnætti köm tunglið upp,
og var þá lokið öllum undirbúningi far.ir-
innar. Fiskimaðufinn lrafði kveikt ek' í
hlóðum og bitað ölsopa, sem þeir félagar
drukku með brauði sínu. Því næst lrafði
Gjöngehöfðinginn fataskipti og fór í síðan
lambskinnskufl, og Ib hlóð skanrnrbyssur
sínar á meðan.
„Þið þurfið ekki á vopnum að lralda á
þessari ferð,“ sagði fiskimaðurinn.
„Hver getur vitað það,“ svaraði Ib bros-
andi. „Við getum ef til vill skotið máv á
leiðinni. Mér þykir svo gaman að skjóta
máva.“
Þegar Sveinn sagði til, var haldið af stað.
Þeir bundu aftur kofann, grófu hjörtinn
upp úr snjóskaflinum, földu lrann síðan
undir hálmbindi í sleðanunr og héldu svo
ofan að sjónunr. Þar nanr fiskimaðurinn
skyndilega staðar og vék sér að Sveini:
„Nú höfum við samt gleyrnt nokkru, senr
7