Vörður - 01.06.1918, Blaðsíða 5

VÖRÐUR
69
urs. Stöku heimili kunna aö geta þaö, en þaö dugar
ekki. Viö höfum engan siöferöislegan rétt til aö hafa
börnin frá öllum fjölda heimila út undan, láta ala þau
upp eins og' skynlausar skepnur. Barnakennararstéttin er
og veröur þörf.
Forsætisráöherra talaöi af skynsamlegu viti og var
sjálfum sér samkvæmur.
Tók hann þaö fram, aö kröfur kennara, sem teknar
eru upp í stjórnarfrumvarpinu, væru mjög hóflegar. Og
kostnaöaraukinn ægöi honum ekki.
Hvers vegna gátu þingmenn ekki fallist á frumvarp
stjórnarinnar ?
Engin röksemd að gagni hefir komiö fram á móti ])ví.
Hvers er þá að vænta af efri deild?
Aö óreyndu mætti búast viö, að einhver þingmanna, sem
veit að „þjóöfélagiö á aö leita uppi hvert barn á landinu
til þess aö reyna aö hjálpa því eitt spor í menningar-
áttina“, taki upp frumvarp stjórnarinnar og Ireri þaö
fram til sigtirs; ]>aö væri spor í áttina.
13. maí 1918.
Frœðsluni ííl.
Kennaraskólastjóri, Magnús Helgason, flutti erindi i vor aÖ
Hreppphólum i Árnessýslu. ÞjóÖólfur liefir birt þaðíó.—9. tbl. þ. á.
Vörður tekur eftir bonuni nokkra kafla þessa ágæta erindis, til
j)ess að orð skólastjórans komist til enn fleiri manna.
Vaíri þarft að rkclastjcrir.:'. f’.ytti crir.d: þetta .iokkurum sinn-
um iiér i Reykjavik, og helst áCur en þingmenn færu heitn tii sín.
Annars ætti kenslumálastjórnin aÖ láta sérprenta erindi þetta.