Vörður - 01.08.1918, Blaðsíða 6

VÖRÐUR
86
— ESa haldi þi5 a5 börnin ykkar ver5i undantekning
og ykkur veröi au5i5 að ala þau upp öðruvísi en börn
annara eru alin upp? — Heimilin, sem fram á okkar
daga hafa verið gróðrarrcitir siðferöisins, öruggustu vígi
aga og umvöndunar, máttarstoðir þjóðfélagsins, — eru
gliðnuö sundur, rifin í rætur niður. Iiúsbóndinn er í spila-
klúbbnum — eða bæjarstjórninni. Húsfreyjan er á ein-
hverjum fundinum. Vinnukonan er í dansskólanum.
Amma gamla kreppist uppi í rúminu sínu, ])ví aö alt
húsið er ískalt. Eldri börnin eru i ungmennafélögunum;
hin á götunni — í hálfgerðum óskilum.----------Þaö er
margt mannsefnið að alast upp í Reykjavík um þessar
mundir! Hafi þið gengiö fram lijá húsi, sem veriö er að
byggja — helst á kveldin, eftir aö smiðirnir eru farnir
heim? — Hafi þið þá ekki séð ofurlitla krakka-anga vera
aö laumast burtu meö spýtu og færa mömmu sinni? Hafi
þiö gengiö fram hjá kolabingjum kaupmanna eöa lands-
sjóðs. — Þar eru litlu angarnir dálítið stálpaöri og eru
með poka, sem þeim er lagður til aö heiman-----“
Þannig er Bessi látinn mæla. En húsráöendur og aörir
eru frá heimilum sinum oft og tíöum í öörum erindum
en Bessi nefnir. En í sama staö' kemur meö uppeldi og
eftirlit. Heimiliö er heimilisleysi. Og jiessum heimilum
vilja sumir ])ingmenn fela alt uppeldi barnanna. — Nei,
þá myndi Bessi gamli heldur vilja láta bera börnin út.
En hann er sérvitrari en þingmenn vorir.
Um uppeldi ritar kennari Aðalsteinn Sigmundsson dá-
litla ritgcrö. Akpreyri, prentsmiöja Odds Björnssonar
MCMXVIL