Laufin - 19.12.1915, Blaðsíða 2

2
L A U F I N
1. tbl.
Cjrllllilllolílifl,
pi'inssesísíiii íir Itiiotiimií.
Einu sinni var kongur og
drotning i ríki sínu. Þau áttu
sér slóra höll á liáum ldetti,
sem gnæfði við himinn.
Konungurinn var ríkur og
voldugur og drotningin ung og
fögur. Alt var látið eftir henni
ef það stóð í nokkurs manns
valdi svo að ekkert skorti á
hamingju hennar nema eitt— en
það var lika það eina, sein hún
verulega kærði sig um — að
eignastjjlitla og fallega dóttur, en
þá ósk hafði hún ekki fengið
uppfylta hversu heill sem hún
þráði það.
Þá var það einhverju sinni að
ein af þernum liennar sagði
henni, að lengst úti í dimma
skóginum á hak við höllina,
byggi gömul galdranorn og hún
gæti útvegað mönnum alt sem
þeir óskuðu með fjölkyngi sinni.
þegar drotningin heyrði þetta
varð hún óð og uppvæg að linna
kerlingu þessa og biðja liana
hjálpar.
Beið lnin nú þangað til kon-
ungur og alt fólk í höllinni var
lcomið í fasta svefn — reis þá
á fætur og læddist út.
Flýtir hún sér nú gegn um
hallargarðinn og út í skóginn.
En þar var niðamyrkur, vind-
urinn þaut í trjánum, uglurnar
vældu og leðurblökurnar slettu
vængjunum um liöfuð henni.
En drotningin hélt áfram þrátt
fyrir hræðslu og kvíða, all þang-
að til hún kom að kofa einum;
brann þar eldur á arni og uppi
yfir eldinum hékk járnpottur
stór; kerling ein ófrýnileg mjög
sat fyrir framan pottinn og
hrærði í af ákafa. Hár Jiennar
var grátt og úfið, nefið langt og
mjótt, augun lítil og græn, svip-
uð sem í kelti væri, en fölin
óhrein og rifin.
»Golt kvöld«, sagði kerling og
leit á drotninguna, en hélt samt
áfram að liræra í pottinum, »ert
þú nú líka komin að heimsækja
mig?«
Drotningin var dauðþreytt af
göngunni og setlist á kistu úli
í einu horninu.
Að slundu liðinni tók kerling
ofan pottinn, setti hann á góllið
og sagði;
»Jæja, nú er súpan mín soðin
og ég get hlustað á það, sein
þú ætlar að segja mér«.
Drolningin slundi upp ósk
sinni hrædd og auðmjúk.
(Frh.).
Prentsmiöjan Gutcnberg.