Blanda

						22
launa honum ógreiðviknina seinna. Svo fara ekki sög-
ur af þeim fyrr en seinna um sumarið, að'Skúli íréttir,
að síra Eggert hafi beðið síra Sigurð Thorarensen,
sem þá var a Stóróifshvoli, að messa á Stóruvöllura
tiltekinn sunnudag og taka sig til altaris. I vikunni
fyrir þennan tiltekna sunnudag ríður Skúli upp að
Stóruvöllum og gjörir írænda sínum heimboð að Bark-
arstöðum í Eljótshlíð, þar sem Skúli var þá til heim-
ilis. Þáði prestur boðið, og hafði Skúii útbúið sig vel
með vín og annað til fagnaðar. Lifðu þeir í glaum
og gleði og riðu austur undir Eyjaíjöll, og gætti prest-
ur ei, hvað tima leið, þótt kominn væri sunnudagur.
Um hádegisbil spyr Skúli síra Eggert, hvort hann hafi
ekki beðið síra Sigurð að messa fyrir sig á Stóruvöll-
um í dagt; rankar þá prest við sér, og sér hvernig í
öllu liggur, og segir við Skúla: „Ja, farðu nú bölv-
aður".    Heimtar hasta sína og þýtur af stað.
Nú vikur sögunni að Stóruvöllum. Síra Sigurður
kom þar eins og ákveðið var, og var mart kirkjufólk
komið, er sumt ætlaði að vera til altaris, en heima-
prestinn vantaði. Leið svo fram undir hádegi; fór þá
fólkið að kurra um, að seint væri tekið til; samt lét
síra Sigurðnr það dragast til miðdegis, en þá sá hann
ei fært að draga það lengur. Þegar komið var að
nóni, og prestur ætlaði að fara að útdeila, kemur síra
Eggert, kastar sér af baki og skundar í kirkju í öll-
um reiðfötum, inn að gratum og krýpur þar k milli
tveggja kerlinga. Þegar síra Sigurður fer að útdeila
brauðinu, gerir síra Eggert sig liklegan til að taka á
móti, en síra Sigurður sinnir því ekki. Þegar hann
útdeilir víninu fer eins, að síra Eggert setlar að súpa
á kaleiknum, og segir: „Eg er tilreiddur;" en þegar
síra Sigurður gefur þvi eingan gaum og fer framhjá
presti, stendur síra Eggert upp og segir:  „í>ú ertsvo