Blanda - 01.01.1923, Blaðsíða 35
29
gert honam neitt, þvi að, eins og áður er sagt, var síra
Eggert Bjarnason annálaður glimumaður og snarmenni.
Þá segir síra Eggert Jónsson, að nú sé svo komið, að
þeir verði að jaína málin milli sín áður en þeir skilji;
i því koma 2 menn innan úr svefnherbergi, sem var
inn af etofunni. Það voru þeir Stefáíi og sira Friðrik,
synir síra Eggerts Jónssonar. Þykir þá sira Eggert
Bjarnasyni fara að vandast málið, og jafnframt harðna
kostirnir; segist hann þurfa að hugsa sig um, setur
upp hattinn og tekur svipuua í hönd sér, og geingur
hratt um gólf, inn að svefnhúsdyrum og utar að stofu-
hurð. Loks tekur hann viðbragð og hleypur á stofuhurð-
ina, sem var spjaldahurð og íór hún í mola; heldur gíð-
an sprettinum út, og hleypur á bak hesti sínum, og er
þotinn af stað, áður en feðgarnir eru búnir að átta sig.
Halldór smiður sagði mér líka sögu um það, er
Eggert prestur Bjarnason ferðaðist seinast til Reykja-
víkur, næsta sumarið áður en hann dó (1856) 85 ára
gamall. Meðan klerkur var fyrir sunnan, fór Halldór til
Reykjavíkur, og mætir hann presti hjá Korpólfsstöðum
í Mosfellssveit; reið síra Eggert þá Doppu sinni, en rak
jarpan reiðhest, sem hann átti. Halldór heilsar presti,
er var mjög undirleitur og lét hattinn slúta; tekur
prestur dauft undir kveðju Halldórs; spyr Halldór þá,
hvort prestur þekki sig ekki; þurkar þá prestur úr
augum sér, og segir, að hann skuli koma blesaaður og
sæll. Sá Halldór blóð á andliti prests, og að önnur
augnabrúnin var skorin og hékk niður. Spurði Hall-
dór prest, hvort hann hefði rneitt sig; svaraði prestur, að
það hefði verið dálitið. En þegar Halldór spurði, hvernig
það hefði atvikazt, mælti síra Eggert: „Þú fréttir það
i höíuðstaðnum,11 og með það skildu þeir. í Reykjavík
frétti Halldór, að þegar síra Eggert var að fara af
stað úr bænum, skrapp hann inn á apótek að fá sér
meðul; en þegar hann kom út og fór á bak Doppu