Blanda - 01.01.1923, Blaðsíða 128
122
Mæltist þetta illa fyrir af Einari, og þótti mörgnrn
piltinum stofnað í fjörráð; var Jón sendur með bréf
í lijónaskilnaðarmáli. Kona ein var þar á vist í Stór-
holti með Einari, roskiu að aldri; átti hún mann þann
er Vilhjálmur hét, og átti þá heimili í Eyrarsveit;
voru þau að skilja samvistir, en ekki að fullu, og vildi
Vilhjálmur hafa lögskilnað. Hafði sýslumaður Snæ-
fellinga skrifað sýslumauni Dalamanna um þetta, og
hann aftur skrifað Einari húsbónda konunnar; því varð
Einar að skrifa eða fara sjálfur út í Eyrarsveit; áttu
bróf, þau er Jón var sendur með, að fara til sira
Einars Sæmundssonar á Setbergi, (1828—1854), og til
viðkomandi sýslumanns þar, en síra Einar átti að klára
alt þetta. Leggur nú Jón af stað sem leið liggur suð-
ur Svínadal yfir Hvammsveit og Dali, út alla Skógar-
ströud og Helgafellssveit; getur ekki um ferð hans,
fyrr en hann kemur að bæ þeim, er Fjarðarhorn
heitir. Hann er út í svonefndum Hrakkelsstaðabotnum,
og er þá komið á enda Helgafellssveitar. Háls einn er
á milli Eyrar- og Helgafellssveitar, sem beitir Trölla-
háls. Þegar Jón kom að Ejarðarhorni, var að dimma af
muggu kafaldi og mjög farið að dimma af kveldi. —
Baðst Jón þar húsa, það var ekki afsagt, en þó sagt,
að þaðan væru þá nýgengnir menn utan frá Setbergi;
það hafi verið síra Einar og sonur hans, og muni hann
fljótt ná þeim, ef hann vilji; liafði síra Einar messað
inn á Helgafelli, og hafði Hans son sinn með sér.
Var Jóni sagt, að gengið sé fram dalinn, sem þar var
á móti, og þegar upp úr honum sé farið, þá sé mjög
stuttur háls, og komi maður af konum ofan í botninn
á Kolgrafarfirði. Jón tekur þegar til fóta, og gengur
það hann getur fram dalinn, en mjög var dimmt af
lognmuggu og kveldi líka. Þegar hann hefur gengið
dalinn á enda, fer hann upp á fjallið, í öfuga átt, því
hann átti að fara npp úr dalnum laungu áður en hann