Blanda - 01.01.1923, Blaðsíða 211
205
& sinni tíð, alt fram á efri ár, og var mikið i ferða-
lögum, en er hann tók að eldast gerðist hann vatns-
beri. Hann var alla æíi ókvæntur og barnlaus. Hann
var annálaður þrifnaðarmaður, en nokkuð gamaldags
í klæðaburði, í buxum, sem náðu upp undir herða-
blöð, og batt þær saman að neðan, likt og hjólreiða-
menn gjöra nú, í klæðistreyju, sem náðu rétt buxna-
strengnum, með lambhúshettu á höfðinu, sem hann
fók aldrei af sér, nema þegar hann fór í kirkju, en
þangað fór hann á hverjum helgum degi, og sat
altaf á sama stað, á krókbekk uppi, bak við orgelið.
Hann var reglumaður, og safnaði peningum, og lét
ýmsa höfðingja bæjarins geyma þá fyrir sig á vixl, en
akömmu fyrir dauða sinn tók hann þá til sín. Við
uppskript eptir hann fundust þessar eignir: Heilfatn-
aður úr útlendu efni, 12 nýjar léreptsskyrtur, er hann
Hafði aldrei komið i, og 14 nærbuxur, fiestar alveg
Dýjar, önnur föt eptir þessu, einkum sokkaplögg. Föt-
ln voru kyrfilega samanbrotin i kistu hans, og var
reyr lagður í hann til góðrar lyktar, en í peningum
fundu8t aðeins — 5 rdl. Var mikil eptirgrenslun gjörð
eptir þeim, en þeir komu aldrei fram.
Frægastur allra þessara einkennilegu manna var
Swfinnur í Glasgow Hannesson. Hann var ættaður
austan úr Árnessýslu. Um þrítugsaldur mun hann
liafa farið i Hafnarfjörð, eptir að hafa verið til sjó-
róðra fyrir sunnan, þaðan fluttist hann hingað með
Levinsen factor við Glasgowverslun. Sögur fara at
Þvf, að hann hafi snemma farið að nurla saman pen-
mgurn á ýmsan hátt, með því að láta gárunga narra
81g til hins og þessa fyrir nokkra skildinga, t. d. að
gleypa þá, og eignast þá svo, er þeir komu aptur
sækja þá ofan i vatnsílát með munninum, með þvi að
stinga höfðinu ofan i það svo að lá við köfnun; einnr
'g að sækja þá á sama hátt ofan i tjöruilát, o. s. frv.