Blanda - 01.01.1923, Blaðsíða 314
306
firði Sveinssonum, máske móðursystir þeirra1). Þessa
Ingibjörgu eignaðist Árni, og bjó nokkur ár á sömu
jörð, bverja hann síðan keypti, þegar Skálholtsjarðir
voru uppboðnar. Hvort Ingibjörg var þá sáluð eða ekkif
er mór óljóst. Þó mun það hafa verið áður, því ekki
fengu stjúpbörn hans neitt af jörðunni. En að Ingi-
björgu sálaðri giptist Árni Halldóru Kolbeinsdóttur
prests í Miðdal latinuskálds Þorsteinssonar, og voru
þeirra synir: Jón á Leirá stúdent og við tækifæri
settur sýslumaður i Borgarfjarðarsýslu, hinn er Kol-
beinn á Hofsstöðum, hreppstjóri og varafulltrúi Borg-
firðinga á alþingi. — Af' Högna er að segja, en sögn-
in er nokkuð óljós, hann hvarf sem sagt er, og rak
skipið upp á Akranesi, aðrir segja undir Jökli og lít-
ið brotið, en nokkru seinna fréttist, að hann hefði
sjálíur komizt vestur i Aðalvík og til sóra Snorra, sem
seinna var á Húsafelli, dvalið þar um tíma og jafnvel
ort rimurnar af Sigurði snarfara með honum. Þetta er
óvíst, eða hvað iengi hann var þar, líka hvort hann
dó þar eða kornst í Hollendinga. Séra Snorra var opt
brugðið við, meðan hann var þar vestra, að hann
brúkaði of mjög venju stórhöfðingjanna, forfeðra okkar,
með að hýsa skógarmenn. Hjá honum var Fjalla-Ey-
vindur um tima, kenndi prestur honum sund og handa-
hlaup; var hann þar vinnumaður nálægt tveimur ár-
umi giptist þar Höllu, og strauk eptir það í fijöll,
stal undir eins og hann fór þaðan tveimur beztu hest-
um prestsins og potti, eða einhverju af eldsgögnum.
Þorsteinn Bárðarson bjó í Vogatungu nálægt Leirá,
sem áður er sagt. Brúkaði amtmaður hann opt fyrir
undirskrifara sinn, þegar mikið var að gera, því hann
var afbragðsritari. Stundum var hann sendimaður, og
var við það tækifæri, að hann kvað vísu þessa
veður var frjósandi, en hann langaði í brennivin:
1) Þetta eru að eins getgátur höf