Blanda - 01.01.1923, Blaðsíða 326
318
sekretera Ó. Ólafssonar, og hefur útlegging eptir staf-
rofsröð yfir hið torskilda í rímunum aptast. Eg falaði
þær og fókk með þvi móti, að eg skyldi horga þær
með smiöri, þvi eg fengi um vikuna. Mér var geíinn
moli á hverjum degi við fiskbitanum og skipað að
treina mér vel, en eg dró þá saman í stóra kúfskel,
sem eg átti, og galt svo andvirði rímnanna á réttum
tíma, svo enginn vissi; þóttist hafa keypt mikið vel
og var glaður við, þvi þetta var fyrsta bókin, eg eign-
aðist. En þegar eg íór að lesa voru þar strax 2 orð,
sem eg ekki skildi, eða gat laglega lesið, því þau eru
ókunn i húslestrarbókunum, sem eg var vanastur við;
það voru hnarreistir og mélin. Drengurinn gat ekki
heldur leiðrétt mig, og var þó víst 14 ára. Eg þorði
ekki heldur að spyrja neinn á bænum um það, því
enginn vissi aí bralli minu, og bókina lét eg engan
sjá, af þvi eg óttaðist, að hún mundi verða brennd,
en eg hýddur. Bar eg hana á mér, þegar eg var send-
ur til lambanna eða þá eitthvað smávegis, en las í
henni i fjósinu, því eg var látinn sópa upp fyrir kún-
um, og geymdi hana þar á hillunni innan í lepp, sem
ljósa mín gaf mér til þess; hún var mór mikið góð og
vorkenndi mikið. Það lágu saman túnin, og var eg
ekki latur að fara þá ferð. Hún vissi og af rímununa
mínum, og las eg þær fyrir henni, en eg gat falið þ®r»
svo að enginn vissi af þeim heima á hænum, eg held
nálægt ári, og var eg þá búinn að læra þær. En
fyrir það hélt eg áf'ram með að lesa i bókum, og sa^
opt grátandi af að fá ekki að læra. Opt lærði eg parta
í þeim, er ekkert dugðu, þar af langt sálmaregistur ur
Elokkabók Jóns biskups Árnasonar, prentaðri í Kaup-
mannahöf'n1). Eg blaðaði mikið i Graliaranum og á3amt
1) þ. e. sálmabók sú, er prentuð var þar 1742 að forlag*
Jóns biskups.