Blanda - 01.01.1923, Blaðsíða 328
320
til, að skyldi vera í rimumyud. Tækifæri hafði eg gott,
því eg sat yfir þessum fáu kindum, sem til voru þá
eptir nýaístaðinn stóra fellirinn. Annar drengur sat yfir
ásamt mér, kót Þórður, var ári eldri. Hann vissi af
þessu og lærði jafnóðum og eg gerði. Eg keypti af
honum fyrir bita að segjast vera höíundurinn. Komst
ríman i alræmi á bænum, og var eignuð Þórði, og var
heldur lögð fæð á hann íýrir, en húsmóðir hans for-
svaraði og sagði hann saklausan, því hann gæti það
ekki. Hann vildi reynast mér trúr og stóð á sama; var
hótað hýðingu íýrir verkið, en öðrum ko3ti lofað kjúku-
bita, ef gseti komið samau visu um kálí, er var með
kúnum, eu hann gat það ekki. Um þetta tímabil mátt-
um við ekki sjást. En þegar eg sá, að hann fekk
bágt fyrir, sagði eg upp allan sannleikann, og fékk
nokkur orð óþægileg, en enga hýðingu, en sagt, að
faðir minn, þegar heim kæmi, skyldi álita, hvers eg
væri verðugur. Þetta var og framkvæmt, því móðir
mín og sú, sem um var kveðið, klöguðu mig fyrir hon-
um (en hún var hálfsystir hans, sem áður er sagt).
Reiddist hann mér og ávitaði stórlega, en ekki man
eg, hvort hann sló mig eða ekki. Hitt var vist, að eg
grét hástöfum og lofaði að gera þetta ekki optar. Þó
komst eg að því, að hann sagði við þær, að það hefði
verið rangt að taka svo hart á mér, þvi það hefði
ekki verið Ijótt, og ótrúlega vel gert af mér, en bann-
aði mér að kenna það nokkrum manni, svo það kæm-
ist ekki meðal alþýðu framar, og því hlýddi eg. Og
eptir það lcvað eg ekki eina vísu, á meðan eg var hjá
foreldrum minum, svo ú lopt kæmi, en það var víst
10 ár. Og er þetta ungdómssaga mín.
Þetta sumar giptist Magnús Stephensen visilög-
maður (það embætti fókk hann um vorið) og eignaðist