Eimreiðin - 01.07.1946, Blaðsíða 22

166
EIMREIÐIN
17. JÚNÍ 1 944.
/ heiftugri styrjöld og hernaSargný,
Þegar heimurinn byltist sárum í
og breiöist út blóðugur slagur,
þá rennur hann upp yfir íslenzka þjó'ö
— opjiar í hjörtunum falda glóS —
hinn langþráSi, dýrölegi dagur.
Þó víöa sé rökkur á veginum,
er vorstjarnan heiö yfir deginujn
og Ijósblik á mörgum leitujn.
Þdö geislar svo fagurt af litum vors lands,
lauguöwn sólskini gróandans
og framtíöar fyrirheitum.
Þegar þaö kotn, sem kotna varö:
klukkurnar hringt höfSu frelsiö í garö,
er svaf nœr sjö hundruö árum,
og sögö voru dö Lögbergi sigursins gögn,
sálirnar mættust í heilagri þögn,
— og himinninn helti út tárum.
Athöftiin lýsir utn byggöir og ból
börnutn landsins, sem ylrík sól
á miösumarshimni heiöutn.
Svo glöggt var liún letruö á lífsins blaö
í landsins fornhelga hjartastaö
og flutt eftir Ijósvakans lei'Sum.
Hvafi skilur hún eftir, sú stóra stund?
Hún strýkur burt tár og grœöir und.
Hun fléttaöi bróöur-bandiö.
Hún kallar á eining og óbrotgjörn verk,
unniti af þjóö, setn er djörf og sterk,
tneö trú á lýöinn og landití.
Kristinn Arngrímsson.