Iðunn - 01.06.1886, Blaðsíða 122
416
Pjeturskirkjan í Róm.
'páfar og aðrir stór-merkir menn, þar ájmeðal Ottó
keisari 2., sem dó í Róm 983.
I þeim hluta kirkjunnar, sem fjærst liggur aðal-
iunganginum, verður fyrir manni altarijgeitt feikna-
mikið; bera þar fjögur tröllvaxin líkneski stól einn,
sem er umkringdur af englum, skýum og gullsólar-
geislum; ekki er fegurðinni hjer fyrir að fara, en
staðurinn hefir mjög mikla helgi. þar er geymdur
biskupsstóll Pjeturs postula, hinn heilagi stóll,páfa-
stóllinn, og er hann einn af ágætustu helgidómum
kirkjunnar. Raunar mundi ef til vill eigi hlaupið
að því, að sanna með sögulegum rökuin, að þetta
sje í sannleika biskups3tóll Pjeturs postula; en full-
gamall er hann til þess að vera það. Annar helgur
dómur, sem eigi þykir litils virði, er spjót það, er
hermaðurinn lagði í síðu hins krossfesta lausnara;
sömuleiðis sveitadúkur helgrar Veróníku, með mynd
Krists. Auk þess, sem hjer er talið, á Pjeturs-
kirkjan ótölulegan grúa helgra dóma, sem um liðn-
ar aldir hafa gert mikinn fjölda kraptaverka.
Hvar sem maður gengur um Pjeturskirkju, verða
fyrir manni minnisvarðar, einkum yfir páfana. Sum-
ir þeirra eru fyrirtak að stærð og skrauti. Eru
margir þeirra sönn listaverk, og má þar á meðal
nefna minnisvarða Thorvaldsens yfir Píus 7., sem
margir þekkja úr listasafni Thorvaldsens í Khöfn.
|>ótt hann sje æði stórvaxinn, fer þó mjög lítið
fyrir honum í Pjeturskirkjunni, eða, ef satt skal
segja, hann verður þar ómyndarlega lítill, þó hann
sýnist stór í safninu í Khöfn. Aðrir minnisvarðar
yfir suma páfaua lýsa þar á móti lítilli fegurðar-
tilfinning, t. d. minnisvarði Alexanders 7. ; það er