Ægir

Árgangur

Ægir - 01.05.1934, Blaðsíða 5

Ægir - 01.05.1934, Blaðsíða 5
ÆGIR 111 Harðfiskur. I sambandi við leiðbeingar þær, sem félag islenzkra fiskimjöls-framleiðenda gefur, um þurkun hausa og verkun hryggja, væri æskilegt, að einhver vildi taka sig til og leiðbeina mönnum um góða verkun og verkunaraðferð á harð- fiski (Stokfisk) til útflutnings, því búast má við, að hinn þurri saltfiskur komist ekki allur á Spánar- og ítaliu-markaði, verði einhverjar hömlur settar um magn það, sem flytja má til þeirra landa, og þá verður eitthvað til bragðs að taka, til þess að losna við fisk þann, sem eftir verður, þegar hið tiltekna magn er komið til Suðurlanda. Það mun þurfa mikinn undirbúning til þess að herða fisk í stórum stíl, og eitthvað verður að hugsa um, hve mikið herða skuli árlega og þar fylgt einhverj- um reglum, sem einstaklingurinn getur ekki sett, heldur þeir, sem væru kjörnir til að ígrunda þetta mál og koma á fram- kvæmdum, ef til þess kæmi. Margt hefur breyzt siðan 1878—1908, en þó ekki svo, að enginn Islendingur kunni að herða fisk nú á dögum, þótt borið hafi við, að sumir nútímamenn hafi látið á sér heyra, að þeir þekktu ekki þá verkunaraðferð og varla að furða sig á þvi, þar sem ekki hefur heyrst um annað talað, siðasta aldarfjórðung, en saltfisk og meiri saltfisk, 8/4 °S 7/8 þurk- un og labra. Á árunum 1878—1884, var harðfiskur sendur út meira og minna. Var hann bæði frá Álftanesi, Strönd, Vogum og Suðurnesjum. Þeir, sem lögðu inn í stór- um stíl, voru útvegsbændur, t. d. Guð- uaundur Guðmundsson á Auðnum, Guð- mundur í Landakoti, Sæmundur á Vatns- feysu, Egill Hallgrímsson í Vogum, Njarð- vikurmenn, Ketill í Kotvogi og fleiri. — Úr netjafiski tóku þeir allt það, sem galli sást á, flöttu það og þvoðu vandlega, kösuðu í einn sólarhring og breiddu því næst á grasvöll, grjótgarða ogklappir, þar sem þær voru. Sumir kösuðu ekki, heldur lögðu fiskinn beint úr þvottinum á garða eða grasflöt. Með þessu móti komust þeir oft hjá, að fá gallaðan sallfisk í nr. 2—3, þvi þeir gallar komu sjaldan fram á honum hertum. Á nefndum árum var fiskverðið á »príma« saltfiski 40—45 krónur hvert skippund, en fyrir skippund af harðfiski fékkst um 110 krónur. Fleiri harðfiskar fara í skippundið, heldur en verkaðir saltfiskar, en sá munur fer þó eftir þvi, hversu mjög saltfiskurinn er þurkaður, en á nefndum árum mun hann hafa verið mjög þur. Þá var enginn simi og fáar póstferðir frá útlöndum, móts við það sem nú er, og þegar fiskfarmar í »skonnortunum« fóru héðan,.var óvíst, oft og einatt, hvar hann mundi lenda, en þær tvær hafnir, sem um var að ræða og oftast nefndar, voru Bergen og Bilbao og til þess að fá vissu um, hvort flytja ætti farminn, var komið við í Stornoway á Lewis-eyjum, og þangað komu boð símleiðis frá umboðsmönnum hvert halda skyldi, en harðfiskurinn fór að öllu jöfnu beint til Bergen, og markaður var þá fyrir hann. Frá íslandi hefur verið leitað að mark- aði fyrir saltfisk og síld, viða um lönd, og eitthvað af fiski hefur verið sent og selt í Suður-Ameríku, en hljótt hefur verið um verðið á þeim slóðum og einnig um, hvernig fiskurinn hafi komið fram, eftir ferðina yfir brunabeltið (47 breidd- arstig, um 3000 sjómílna sigling). Nú eru liðin 18 ár, síðan menn voru hér að tala um, sin á milli, að Spán- verjar seldu lakari fisktegundir, sem á

x

Ægir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ægir
https://timarit.is/publication/584

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.