Ægir - 01.07.1985, Síða 22

þremur hjálpartækjum, sem ekki
voru mönnum tiltæk á togur-
unum 1907 en léttu mönnum
vinnuna eftir að þau komust í
gagnið, engin vorú vökulögin og
vökurnar voru skefjalausar; Tjái
fékk einu sinni á sig 84 tíma sam-
fellda vöku og Jón Geir og Guð-
mundur Halldór minnast svip-
aðra tarna í sínum sögum. Þriggja
sólarhringa törn var ekki óalgeng
áður en vökulögnin komu 1921.
Engin voru loftskeytin og menn
gátu ekki látið vita af sér frá því
þeir fóru úr höfn og þar til þeir
komu aftur, loftskeytatæki komu
ekki almennt í togarana fyrr en
1924, fyrstu tækin sett í Egil
Skallagrímsson í fyrra stríði.
Hann hafði verið tekinn nýsmíð-
aður til stríðsnota og þá sett í
hann tæki og þau voru í honum
þegar hann var afhentur Kveldúlfi
eftir styrjöldina. Engir voru dýpt-
Verið erað lyfta pokanum á leggnum, sem, festur er ígjörðina og híft á gilsinum.
• \
armælarnir og það var staut ^
það í vondum veðrum að þre' ‘
sig áfram með handlóðinu.
Fyrsti dýptarmælirinn var
Garðari, sem kom 1930. E ^
voru komnar stýrisvélar, P ^
komu ekki fyrr en í togarana, $e
smíðaðir voru eftir fyrri styrjP
ina og komu um og uppúr 1"' '
Það var tveggja manna verk,
dugði oft ekki til, að stýra togu ^
unum í miklum sjógangi- Þeg
alda reið undan skipinu og sk'P ,
skellti niður skutnum tók rnik' ^
stýrið og slátturinn gat orðið
mikill á stýrishjólinu í brúnni a^
mönnum lá við slysum, ef Þe'.
ekki stóðu klárir af hjólinu
voru vitarnir á hverju nesi
Ekk'
1907
voru þeir ekki komnir nema -e'
alls, það er: á Garðskaga, CróttLn
Skuggahverfinu, Arnarner'
Elliðaey og Stórhöfða. ,
En þeir lærðu að bjarga ^
sjálfir karlarnir, enda urðu þe'r j!
gera það, ekki var hægt að ka
upp næsta skip eða riæ
strandstöð.
Bergur Pálsson átti ma^
minningar af Forsetanum og r‘‘
menn ef nokkurn hef ég PeK0g
sem sögðu jafn lifandi
skemmtilega frá og Bergur ganl
Pálsson en hann var níraeo '
þegar ég átti tal við hann riok
um sinnum. Ég læt hér fylgj3 ^
ishorn, sem bæði sýnirfrásagn‘
máta Bergs og lýsir hættuástan ^
sem vafist hefði fyrir mörgum 1
bjargast frá.
/ ’/S
„Einu sinni misstum við stýr' '
ég held það hafi verið annað árl _
Við vorum á leiðinni og fengu f
djöfuls mótvind og svínari ogut ,
Látrabjargi hlunkast stýrið
honum. Hann kom framí Pan
Páll Jónsson og sagði:
- Látið ykkur ekki bregða'
piltar, stýrið er farið af kollun^
Jæja, það var ekkert annað
það. Snarvitlaustveður, við íróí’
378-ÆGIR