Tímarit lögfræðinga - 01.01.1964, Blaðsíða 40

Stutt spjall um
þinglýsingalöggjöfina
Meðal helztu skilj’rða þess að liagþróun geti orðið
með sæmilegum hætti, er allgreiður aðgangur að láns-
fé. Um greiðan aðgang að lánum getur þó því að-
eins orðið að ræða, ef lánin fást sæmilega tryggð, en
þar veltur á því, hve rík réttarvernd lánveitanda er
veitt að lögum.
Öruggasta veðtrygging liefur lengstum verið liandveð
og fasteignaveð, eins og kunnugt er, og löggjafinn hef-
ur lengi gert sér Ijósa nauðsvn þess að hér væri vendi-
lega um búið, og þá ekki síður um vernd beinna eigna-
réttinda á þessu sviði.
Norsku lög og Dönsku lög Kr. V. bera vott um þetta
og reyndar eldri réttarreglur. f greindum lögum voru
ákvæði um þinglýsingar og vernd þá, sem þinglýsing
veitti. Akvæði Dönsku laga voru lögfest hér með tilsk.
24. apríl 1833 og að nokkru staðfærð. Jafnframt voru
eldri reglur, shr. 12. gr. tilsk. um Landsyfirrétt, felldar
úr gildi. Síðar kom til tilsk. 28. apríl 1841, er hafði að
geyma nánari reglur.
Þessi lagaákvæði voru að vísu merk, en vitanlega
liæfa þau ekki um aldur og ævi, fremur en önnur mann-
anna verk. Þörf á endurbótum fór því að gera vart
við sig fyrir löngu, ekki aðeins hér, lieldur og annars
staðar. Lögin voru uppliaflega dönsk og í Danmörku
komst skriður á málið fyrir mörgum tugum ára. Var
málið tekið til rækilegrar endurskoðunar, er leiddi til
þess, að sett voru ný lög um þinglýsingar nr. 111, 31.
marz 1926. Aðalhöfundur þeirra laga var Fr. Vinding
34
Tímarit lögfræðinga