Ægir - 01.11.1994, Blaðsíða 16

Ólafur Gíslason & Co. hf. og Eldvarnamiöstööin:
Allt til eldvarna og slökkvistarfa
Fyrirtækin Ólafur Gíslason & Co.
hf. og Eldvarnamiöstöðin hf. hafa að-
setur í Sundaborg í Reykjavík. Ólafur
Gíslason, sem er 70 ára um þessar
mundir, flytur m.a. inn vogir fyrir fisk-
vinnslu og annan iðnað. Eldvarnamið-
stöðin hf., sem er dótturfyrirtæki Ólafs
Gíslasonar & Co. hf., var stofnuð fyrir
20 árum og hefur frá upphafi fengist
við innflutning á tækjum og búnaði
fyrir slökkvilið, ásamt handslökkvi-
tækjum, eldvarnarteppum, reykskynj-
urum og öðrum búnaði fyrir heimili,
fyrirtæki og stofnanir. Benjamín Vil-
helmsson sölustjóri hjá Eldvarnamið-
stöðinni sagði Ægi frá starfsemi fyrir-
tækisins.
Stærstir á sínu sviði
„í fyrstu var megintilgangurinn hjá
Eldvarnamiðstöðinni aö þjónusta og
selja slökkviliðum sérhæfð tæki og
áhöld, ásamt því að flytja inn og selja
handslökkvitæki, reykskynjara, eld-
varnarteppi og þess háttar til heimila
og fyrirtækja. Á þessum tuttugu árum
hefur uppbygging fyrirtækisins verið
nokkuð jöfn og í dag bjóðum við allan
búnað sem þarf fyrir slökkvilið. Þar má
telja hraðtengi, brunaslöngur, úða-
stúta, hlífðarfatnað (samfestinga, káp-
ur/buxur, hjálma, stígvél, hanska og
reykköfunarhettur), reykköfunartæki
og ýmiss konar verkfæri. Þessi búnaður
er yfirleitt á lager. Stærri tæki og sér-
hæfðari eins og stórar brunadælur,
reykblásarar, slökkvibifreiðar og björg-
unartæki til að ná fólki úr bílflökum
þarf að sérpanta og yfirleitt er skamm-
ur afgreiðslufrestur. Við teljum okkur
vera stærsta fyrirtækið á þessu sviði
sem er opið alla virka daga, ásamt því
að eiga á lager algengustu eldvarnar-
vörur.
Auk þess að selja slökkvitæki sér Eld-
varnamiðstöðin um að hlaða og yfir-
fara handslökkvitæki ásamt því að
þjónusta og yfirfara reykköfunartæki.
En við lögbundna skipaskoðun er
gengið úr skugga unt að búið sé að yfir-
fara tækin af viðurkenndum aðila.
Þessi þáttur starfseminnar er í sam-
vinnu við Slökkvitækjaþjónustu Suður-
nesja sem er eitt fullkomnasta þjón-
ustuverkstæði fyrir slökkvitæki og
reykköfunartæki á landinu. Slökkvi-
tækjaþjónustan er að sjálfsögðu með
viðurkenningu Siglinga- og Brunamála-
stofnunar."
Benjamín Vilhelmsson sölustjóri
hjá Eldvarnamiðstöðinni.
Eldvarnamiðstöðin selur margvís-
legan slökkvibúnað og brunavarna-
búnað um borð í skip og báta. Hvernig
er þjónustu við flotann háttað?
„í skip og báta seljum við aðallega
hraðtengi á brunalagnir, brunaslöngur,
úðastúta og skápa fyrir slöngur ásamt
handslökkvitækjum og reykköfunar-
tækjum. Einnig höfum við selt eldþol-
inn hlíföarfatnað í nokkur skip. Síðan
er í öllum skipum slökkvikerfi sem ver
vélarúm. Algengustu kerfin eru halon-
kerfi en því miður er búið að banna
innflutning á haloni vegna umhverfis-
áhrifa. Því miður segi ég vegna þess að
ekkert slökkviefni er eins öflugur
slökkvimiðill í lokuöum rýmum eins
og halonið. Enn er ekki komið á mark-
aðinn efni sem er eins áhrifaríkt en
það hlýtur að koma innan tíöar. Við
hjá Eldvarnamiðstöbinni fylgjumst að
sjálfsögðu meb þróuninni í þeim efn-
um.
Þó lögboðið sé ab yfirfara reykköf-
unartæki einu sinni á ári teljum við að
það sé ekki nóg. Áhafnir skipa þurfa
sjálfar að ganga úr skugga um að tækin
virki eins og þau eiga að gera.
Eins og oft vill verða þarf óhöpp og
slys til að augu manna opnist fyrir því
hvab betur má fara varöandi öryggis-
mál. Nýlega varð eldur laus í togaran-
um Ými í Smugunni og einnig í véla-
rúmi rækjutogara á Flæmska hattinum
við Nýfundnaland. Þessi óhöpp, þó
ekki yrðu nein slys á mönnum og allt
færi vel, leiddu t.d. í ljós þann ágalla að
þegar vélar stöðvast vegna elds í véla-
rúmi þá er engin dæla til að halda uppi
þrýstingi á brunalögnum um borð og
þar með er ekkert hægt að gera í
slökkvistarfi nema vona að slökkvikerf-
ið í vélarúminu nái að slökkva eldinn."
Öryggismál sjómanna
„í samtölum okkar við menn hefur
þetta borist æ oftar í tal upp á síðkast-
ið. Einnig höfum við fengið þó nokkr-
ar fyrirspumir um handhægar og létt-
ar, mótorknúnar brunadælur sem við
seljum. Dælurnar eru innan vib 100
kíló og þeim er hægt að koma fyrir
nánast hvar sem er og nota þó vélar
skips stöðvist. Það segir sig sjálft að á
fjarlægum miðum eru dælur sem þess-
ar mjög brýnt öryggistæki. Ég tel að
skipstjórnarmenn séu að vakna til vit-
undar um nauðsyn þess ab tryggja sig
gegn óhöppum af þessum tagi. Svona
dæla kostar smáaura þegar haft er í
huga að skipin kosta á annan milljarö
króna ab mannslífum ógleymdum.
Nú þegar flestallir sjómenn hafa
verið á námskeiðum hjá Slysavarna-
skólanum, þar sem fræðsla um eld-
varnir og slökkvistarf er stór þáttur,
vakna ýmsar spurningar hjá mönnum.
Eins og t.d. um hlífðarfatnað (eldfatn-
að) fyrir þá menn sem næst eru eldin-
um við slökkvistarf. Geysilegur hiti
verður ef eldur brýst út í skipum og
útilokað að nálgast eldinn nema í við-
eigandi galla með hjálm og reykköfun-
artæki.
Öryggismál sjómanna eru stöðugt í
skoðun og ýmsar breytingar til batnað-
ar koma fram og má þar nefna flot-
galla sem öllum þykja sjálfsagðir í dag.
Hver veit nema þessi atriði hér að ofan
þyki sjálfsögð eftir fimm ár?" □
16 ÆGIR NÓVEMBER 1994