Ægir - 01.12.1998, Blaðsíða 37

SAMLEIÐ MEÐ ÍSLENSKUM SJÁVARÚTVEGI
~f*að hefur alla tíð verið til staðar
JT mikil umhverfisvitund í sjávarút-
veginum og hún stafar einfaldlega af
því að menn lifa afþví að nýta þetta
umhverfi. Ástand þess þarfþar af
leiðandi að vera gott. A hinn bógitin
er ekki jafn víst að menn hafi alltaf
verið upplýstir um umhverfisáhrif
alls sem þeir eru að gera en þegar sií
hlið kemur inn í umrœðuna þá bregð-
ast metm vel við. Mér finnst umrœð-
an settt nú er uppi vera tnjög
skemmtileg og lofa góðu," segir Krist-
ján Þórarinsson, stofnvistfrœðingur
LÍÚ, sem bceði hefur tekið þátt t mót-
un umhverfisstefnu samtaka
útvegsmanna og samstarfi Norður-
landanna í umhverfismálum sjávar-
útvegs.
EMci við liæl'i aö einriaðÍÍi ákveði hvernig
annar á að vinna
Máliö snýst fyrst og l'remst nm nýtiíigu ;
fískistpfna og sjálibairár veiðar => rtirðar
mést útvegsmenn og sjómenn ':'í;
■ Samstarf allra greina sjávarútvcgs cr mjög
æskilegt
Kristján Þórarinsson, stofnvistfrœðingur LÍÚ, rœðir umhverfismál við fulltrúa á Fiski-
þingi nú í nóvember. Hann segir þann skilning ríkjandi hér á landi að umhverfismál
sjávarútvegs verði að vera í góðum farvegi enda lifi þjóðin afnýtingu auðlindanna í haf-
inu umhverfis landið.
„Það er umhverfisvitund
í íslenskum sj ávarútvegi“
Kristján segir að benda megi á
marga kosti sem betri umhverfisvit-
und í sjávarútvegi hafi í för með sér. í
markaðslegu tilliti skapi þetta tæki-
færi, vörn gegn umhverfisáróðri verði
auðveldari og síðan sjái fyrirtæki sem
leggi út í umhverfisaðgerðir fjárhags-
legan ávinning af því starfi - ávinning
sem komi til móts við þann kostnað
sem lagt er út í, t.d. við vottunarferli
samkvæmt ISO stöðlum.
„Við sjáum að þegar byrjað er að
fara skipulega yfir umhverfismálin í
fiskiskipunum þá byrja menn að velta
fyrir sér hvort hægt sé að gera ýmsa
hluti öðruvísi og á ódýrari hátt. Þetta
er sama og gildir um aðra þætti í
rekstri: ef lagst er yfir málin má oftast
finna nýjar og betri leiðir," segir Krist-
ján.
Kristján telur ekki að öll fyrirtæki í
sjávarútvegi þurfi að leggja út í vinnu
við eigin umhverfisstefnu. Þróuin sé
mjög ör þessa mánuðina og enn sem
komið er hafi ekki verið mótaðar al-
þjóðlegar skilgreiningar til að styðjast
við. Hér er komið að umræðunni um
umhverfismerki og þeirri spurningu
hvort framundan sé eitt umhverfis-
merki fyrir sjávarafurðir, svæðisbund-
in merki eða merki sem bundin eru
ákveðnum tegundum.
„Þegar um þetta mál er rætt þá vil
ég að gerður sé skýr greinarmunur á
þeim kröfum sem gerðar eru til að
menn geti merkt fisk og hins vegar á
sjálfu merkinu sem kosið er að nota.
Ég hef unnið að þessu máli í norrænu
samstarfi og ég vil að íslendingar taki
frumkvæði á norrænum vettvangi og
síðan Norðurlöndin sameiginlega. Við
eigum að segja hvað okkur finnist vera
best og skynsamlegast og þannig höf-
um við áhrif á alþjóðavettvangi. Um-
hverfismerki á afurðir er sóknarfæri en
við getum ekki farið út í að búa til
reglur sem stangast á við alþjóðleg
viðskipti. Þess vegna þurfa að koma til
almennar alþjóðlegar reglur og skil-
greiningar og síðan er hægt að útfæra
merki á hverju svæði. Ég get séð fyrir
mér norrænt merki eða íslenskt merki,
sem ég tel reyndar betra fyrir okkur.
Það geta líka orðið til merki fyrir ein-
stakar tegundir en grundvallaratriðið
er að samræmdar reglur búi að baki.
Það er enginn vandi að búa til um-
hverfismerki en vandinn er að selja
það og skapa því trúverðugleika. Ég
held að hluti af grunninum fyrir um-
hverfismerki verði Iagður á næsta ári,
þ.e. samræmdar siðareglur fyrir Norð-
urlöndin, en hins vegar er mun lengra
í alþjóðlegar skilgreiningar," segir
Kristján Þórarinsson.
ÁGIR 37
fóhann Ólafur Halldórsson