Búnaðarrit - 01.01.1912, Blaðsíða 229
BÚNAÐARRIT
225
vikagamalt er það var flutt heim til súrsunar, og tals-
vert farið að þorna. Var því eigi furða, þótt það kænii
þurrara úr stálinu en súrheyið 1910, sem íiutt var heim
nýslegið í húðariguingu. Lit hafði heyið víðast hvar
svipaðan og súrheyið 1910, en var þó á stöku stað
miklu dekkra og líktist þar fremur svaitornuðu heyi
þurkuðu en súrheyi. Ástæðan til þessa auðvitað sú, hve
gamalt hey þetta var og þurt er það var hirt. Lykt
hafði heyið mjög þægilega, sætsúra og ilmandi, yfirleitt
svipaða og heyið 1910, þó naumast eins megna.
Súrhey þetta hefi eg eins og í fyrra eingöngu gefið
hestum, og hafa þeir fengið það ofan á þurkað hey. Engu
síður virðast hestarnir nú en í fyrra vera sóignir i súr-
heyið, og éta þeir það jafnan upp að mestu leyti áður
en þeir snerta við hinu, sem undir er.
Súrheyið alt mun hafa samvarað nál. 130 hestum
þurrabands.
Frá Eggert bónda Finnssyni á Meðalfelli í Kjósarsýsiu.
1909, í fleS. í sumar sem leið, eins og undanfarin
20—30 ár, hirti eg háargrasið af túninu mínu í súrhey.
Eg hefi áður skýrt frá aðferðinni, sem eg nota við það
(1902, Búnaðarrit 16. ár, 2. hcfti). Nú skýri eg frá
síðustu súrheysgerð minni, bæði af því að eg vildi geta
unnið að almennri notkun súrheysverkunar, en sérstak-
lega af því, að stjórn Búnaðarfélags íslands hefir með
bréfi dags. 12. júní þ. á. gert samning við mig, um að
eg leiðbeini þeim, sem óska leiðbeiningar í súrheysgerð,
um næstu 4 ár.
Þá er eg hafði fengið það bréf, gerði eg ráðstöfun
til þess, að bændum í Kjaiarness og Mosfells hreppum
væri tilkynt, að þeir sem óskuðu leiðbeiningar minnar í
súrheysgerð, gætu fengið hana; en sveitungum mínum
tilkynti eg það á hreppsskilafundi í júní.
Staðinn fyrir súrheyið notaði eg nú þann sama sem
að undanförnu; aðferð við hirðingu grassins sömuleiðis