Heimir : söngmálablað - 01.07.1937, Blaðsíða 14

50
Baldur Andrcsson
B R Y N J 0 L F U R Þ 0 R L Á K S S 0 N
F Y R V. I) Ó M K IRKJUORGANIS T I
S J Ö T U G U R.
Það þykir vel lil hlýða að minnast hans á þessum tíma-
mótum i æfi hans, er liann á að baki sér að mestn æfi-
síarfið og kraptar eru úr kögglum, en eftir hann liggur
niikið starf og merkilegl í þágu íslenzkrar söngmenning-
ar, og var liann um skeið athafnamestur og áhrifamestur
að móta og þroska söngsmekk okkar íslendinga, eins og
siðar verður vikið að í grein þessari.
Brynjólfur er fæddur 22. maí 18(57 í Nýjabæ á Sel-
tjarnamesi, sonur hjónanna Þorláks bónda Þorkelsson-
ar og Þórunnar Sigurðardóttur, sem lengi hjuggu á Bakka
) sömu sveit. Var Þorlákur faðir hans söngmaður góður
og fleiri menn í æll hans. Ungur að aldri fékk hann rit-
arastarf á skrifstofu landshöfðingjans og var þar full
iullugu ár. En Jiann var kominn um ívílugt er liann fyrst
átti lcost á að nema söngfræði og ldjóðfæraslátt. Þá voru
aðrir tímar liér á landi en nú eru og tækifærin margfallt
færri, sem ungir menn áltu, lil að svala fróðleiksþorsta
sínum, bæði á þessu sviði og öðrum. Hann lærði íim tíma
söngfræði og harmoniumleik hjá Jónasi Helgasyni organ-
ista, en siðan að leika á pianó hjá frú Önnu Petersen. Ár-
ið 1897 fékk hann utanfararstyrk hjá Alþingi og dvaldi
Sveinbjörnssonar, og að þá vcrði hafist handa um útgáfu
verka hans. Væri vel viðeigandi að útgáfan yrði að ein-
hverju levti sett í samband við 100 ára afmæli tónskálds-
ins, og ]iar er góður tími til stefnu, því að það er ekki
fyrr en að tæpum 10 árum liðnum eða 27. júní 1917.
Væri slik úlgáfa sá fegursti minnisvarði, sem liægt er að
reisa þessu íslenzka tónskáldi.