Hlín - 01.01.1918, Blaðsíða 26

26
Hlín
fjelagsins og meðal annars ákveðið að hafa dálitla iðn-
sýningu í sambandi við skemtisamkomu með vorinu.
Á þriðja sunnudag í sumri fór svo þessi fyrsta sam-
koma fram í Kolkuósi. Undirbúningstími var stuttur og
óhentugur, sökum óveðra, en reynt var þó eftir mætti
að hafa alt svo fjölbreytt og skemtilegt sem löng voru
til, eftir þennan langa og stranga vetur. Samkoman var
sett með fáum orðum. Þá hjelt sóknarprestur, sjera Guð-
brandur Bjiirnsson, guðsþjónustu. Þessu næst var sýn-
ingin opnuð og jafnframt átti fólkið kost á að dansa,
með því húsrúm leyfði ekki að allir gætu skoðað sýning-
una í einu.
Á sýningunni voru nokkuð á annað hundiað munir.
Af tóvinnu voru flestar tegundir þess iðtiaðar, er sveita-
heimilin þarfnast, svo sem vaðmál, litað og ólitað, dúkar,
nærfatnaður, karlmannapeysur og kvenpeysur, kvenvesti,
þríhyrnur, tvöfaldar og einfaldar, langsjöl, treflar, band-
hespur, þrinnaðar og tvinnaðar, skotthúfa, sokkar, vettl-
ingar, illeppar, sokkabönd, augnofin og tent, beislistaum-
ar og gjarðir. Áklæði gömul og áklæðisband, spjaldofið,
þráðarleggur, sortulyngslitaðir skinnskór, bryddir með
eltiskinni.
Af útsaum var þarna listsaumur, hvítúr saumur margs-
konar og mislitur saumur, lök og koddaver með heiðar-
húasaum og öðrum útsaum. Lykkjusaumaðir vettlingar,
veggmyndasaumur, blómstursaumur, baldýring. Enn-
fremur knipl, flos og liekl. Þá voru sýndir eldri og yngri
kvenbúningar, þannig, að konur komu fram, klæddar
þeim, gengu tvær og tvær saman eftir hljóðfalli um autt
svæði, en gestirnir stóðu í hring titan við. Fyrir flokkn-
um fór kona, klædd gamla skautinu (með krókfald á
liöfði) og bar islenska fánann; næst tvær konur í nýja
faldbúningnum og hvíturn kyrtli; þá komu tvær konur,
önnur í gömlu peysufötunum: prjónapeysu, stuttu vað-
málspilsi og dúksvuntu með augnofnu bandi, bundnu
fram fyrir, djúpa skotthúfu með litlum silfurhólk og stutt-