Ný félagsrit - 01.01.1857, Blaðsíða 38

38
UM KVENNBUNINGA A ISLANDI.
1 kirkju ber sumt kvennfólk nokkurskonar reifefrakka
og karlmanns hatt, svo jjaö lítr út eins og ætti þær von
á illviferi í kirkjunni, því barbaliattrinn er gjörfer til ab
hlífa fyrir regni og súlskini, en ekki til afe skarta meb.
þessir barbahattar á konum í kirkju liafa gefife tilefni til
margra kátlegra atburba, sem miklar sögur ganga af, er
of langt yrbi her ab telja.
Svona er nú hátíbabúníngrinn orbinn, en hversdags-
búníngrinn er lítife skárri. Fyrir hinn abdáanlega og ein-
falda húfu-búníng, sem allir útlendir hafa augnayndi af,
og sem auk þessa sýnir mikla fegrbar tilíinníng, eru
konur farnar ab bera tilgerbarlegan lérepts-kjóla búníng,
grá- og raubbröndúttan, meb dönsku snibi (scm þær kalla)
og þar ofan á setja þær húfu, sem ekki á þar vib; verbr
svo sitt af hverju tægi, úsamkynja og athlægilegt. þessir
búníngar vibgangast meir eba minna um allt land, ab frá
teknuni meginhluta subr- og sub-austr-lands, ]jví þar eru
búníngarnir hreinastir. Hvar eru nú Norblendíngar og
Vestanmenn V þeir sem sagt er ab sé svo gúbir íslend-
íngar og mannalegir. Eg efast ekki um, ab þeir sé þab
í mörgu, en þab er ekki á þeim ab sjá í þessu. Ekki
geta þeir þú haft þá vibbáru, ab þab sé Reykjavík ab
kenna, ab þeir hafi verri búnínga en hinir; en Norb-
lendíngar hafa ab sönnu Akreyri, og henni geta þeir
kennt um þab.
þab er illt og hroslegt, ab sjá, þegar menn koma í
sveitakirkju á Islandi, og mikib er haft vib; þab er eins
og þar sé saman komnar allskonar þjúbir, og sé sín
skepnan af hverri þjúfe, er þú þetta einkanlega kvenn-
fúlkib; í sömu kirkjunni er kvennfúlk meb allskonar höf-
ubbúnínga og allskonar fatasnib, svo manni gæti dottife í
hug ab mabr væri kominn í grímudans. Suinar bcra