Dvöl - 03.11.1935, Blaðsíða 6

6
D V 0 L
3. nóv. 1935
Abessinía
Það mun tæplega ofmælt, að
allur heimurinn hafi undanfama
mánuði staðið á öndinni vegna
deilunnar milli Italíu og Abessin-
iu, og þó sérstaklega nú síðan
Italir hófu innrás sína í landið.
Enginn gat um það sagt, hversu
víðtækar afleiðingar deila þessi
kynni að hafa. Vel mátti búast
við, að hún leiddi til þess, ,að all-
ur heimurinn stæði innan skamms
í ófriðerbáli. Er langt frá því, að
útséð sé um það enn, þó að ef til
vill friðvænlegar horfi í svipinn.
Abessinia, sem fjöldi manna
vissi tæplega annað en nafnið á
fyrir nokkrum mánuðum, er nú
allt í einu orðin efst í allra huga
og á hvers manns vörum. Flestir
hér um slóðir munu hafa samúð
með íbúum landsins, sem nú eru
til neyddir — lítt búnir að ný-
tízku vopnum — að mæta her
stórþjóðar, sem öllum nýjustu
drápstækjum hefir yfir að ráða.
En Abessiniumenn eru hraustir
og herskáir og landi þeirra auk
þess þannig háttað, að erfitt er
til sóknar. Það er þess vegna
mjög óvíst — og að áliti sumra
sérfræðinga ólíklegt — að ítalir
sæki gull í greipar þeirra.
Abessinia (Iíabesch Aitiopya)
er stórt land, 800 þús. km.2 að
stærð, eða nálega átta sinnum
stærra en ísland. íbúatalan er á-
ætluð um tíu miljónir, en mann-
tal fer þar ekki fram. Svæði það,
sem byggt er Abessiniumönnum,
þ. e. hálendið um norður- og vest-
urhluta landsins, fylkin Tigré,
Amhara, Godscham og Sohoa, er
þó ekki nema tæplega þi'iðjungur
af öllu landrými ríkisins, eða um
240 þús. ferkm., með fjórum milj-
íbúa. En allt láglendið um suður-
og austurhluta landsins er byggt
öðrum þjóðflokkum. Stór svæði
eru þar og óbyggð að mestu.
Meðalhæð hálendisins er talin
yera 2000 m. yfir hafflöt. (Til
samanburðar má geta þess, að
Esjan er um 900 m. á hæð).
Hæzti tindurinn, Ras Daschan, er
4260 m. á hæð. Landið hækkar
aflíðandi frá láglendunum að
norðan og sunnan, en að vestan
og þó sérstaklega að austan snar-
hækkar það á örstuttu bili. Há-
lendi þetta er grösug háslétta.
Himinháir, snævikrýndir fjalla-
tindar gnæfa þar upp úr háslétt-
unni, en djúpir dalir og skorning-
ar, sem þverskera hver annan,
skipta henni í skákir eða nokk-
urskonar eyjar, sem víða er mjög
örðugt uppgöngu í, jafnvel svo, að
stiga þarf að setja í einstigin þar
sem erfiðast er.
Þetta eru því hin ágætustu vígi
og ógerningur að koma þar þung-
um fallbyssuin eða öðrum slíkum