Morgunn - 01.06.1946, Blaðsíða 27
M O R G U N N
17
svefnleysi eða einhverju slíku, er allt auðveldara viðfangs.
T.íörgum þeirra, er þjáðst hafa af slíku, hefur tekizt að
veita fullan og varanlegan bata með því að dásvæfa þá
aðeins einu sinni. En örðugast viðfangs eru tilfelli þau,
sem ekki virðast eiga sér neina merkjanlega líffræðilega
orsök. Stundum kann tilefnið að vera eingöngu andleg
truflun, og sjúklingurinn vill alls ekki heyra að nein von
sé um bata og þess vegna ekki gera neina tilraun til að
leita sér aðstoðar, og umrædda lækningu er ekki unnt
að veita gegn ákveðinni mótspyrnu sjúklingsins“. „Ég er
sannfærður um“, segir Erskine ennfremur, „að hér í landi
eru þúsundir manna (Bretlandi), sem þjást af slíkum mein-
um á ýmsum stigum, sem um síðir kunna að freistast til
sjálfsmorða, en sem gætu lifað glaðir og hamingjusamir
og náð háum aldri, ef þeir vildu láta koma jafnvægi á sálar-
líf sitt með því að hagnýta sér lækningu þá, sem dáleiðslu-
vísindin sýna og sanna að er óvefengjanleg staðreynd“.
Framh. i næsta hefti.
„Hvar eruð þið?“
Eftir frú Sigurlaugu Sigtryggsdóttur.
„Hvar eruð þið?“ Þannig spyrjum við, þegar við lítum
til balca og hugsum um alla þá, sem horfið hafa af leik-
vangi þessarar tilveru á okkar augnabliksævi. Við vitum,
að þeir lifa, margháttuð reynsla sannar það. Set ég hér
eitt af mörgu, sem kemur í hugann, þegar ég fer að hugsa
um þessi mál.
Vorið 1928 fór maðurinn minn, Níels Sigurðsson á Æsu-
stöðum í Eyjafirði, til Siglufjarðar að heimsækja dóttur
okkar, Jónínu H. Níelsdóttur, sem þá var búsett þar. Hún
kenndi að spila á orgel og auk þess ýmsar hannyrðir.
2.