Morgunn - 01.12.1941, Blaðsíða 31

MORGUNN
129
hélt, að hún hefði skyndilega orðið brjáluð og sendi strax
eftir læknum til Chelmsford. Þeir komu innan stuttrar
stundar, en fundu ekkert, sem benti til geðveiki hjá ungu
stúlkunni, og heldur engin sjúkdómseinkenni á líkama
hennar. Samt krafðist Lady Everard þess, að henni væri
tekið blóð, og var það gert.
Eftir að unga stúlkan hafði góðfúslega leyft þá læknis-
aðgerð, bað hún um að kallað yrði á prestinn hennar, til
þess að hann flytti bænir hjá sér. Að því loknu bað hún
um gítarinn sinn og sálmabók og lék nú svo yndislega, að
hljómlistarkennari hennar, sem var viðstaddur, undraðist
stórum. Þegar klukkan var rétt að því komin að slá tólf
stóð hún upp, settist því næst í armstól, dró andann djúpt
einu sinni eða tvisvar og var liðin á samri stundu. Hún
kólnaði svo fljótt, að læknunum var það óskiljanlegt. Hún
dó í Waltham í Essex, þrjár mílur frá Chelmsford. Bréf-
ið frá henni var sent föður hennar til Warwickshire, en
hann varð svo yfir kominn af dótturmissinum, að hann
treystist ekki til að koma til Waltham fyrr en búið var
að jarða hana“.
Þessi stórfurðulega saga þætti ekki trúleg, ef hún væri
ekki rækilega vottfest af mönnum, sem voru alkunnir á
sinni tíð.
Aðvarandi rödd bjargaði mér.
Frásögn frú H. Caridia.
í októbermán. s. 1. varð ég fyrir dásamlegri reynslu.
Mánuðum saman gat ég engum sagt frá henni, en nú
hefir ósýnilegi vinurinn, sem bjargaði mér þá frá mörgum
hættum, lagt fast að mér, að birta reynslu mína, ef vera
kynni að hún gæti orðið öðrum til blessunar.