Morgunn - 01.06.1956, Blaðsíða 45

„Borinn af englum“.
Flutt í S.R.F.Í. á minningarfundi framliðinna 1955.
★
1 kvæðinu Endurminningar, sem Einar H. Kvaran orkti
um Gest Pálsson látinn, rifjar hann m. a. upp minning-
arnar um síðustu samverustundir þeirra, þegar feigðin
hafði þrýst merki sínu á líkama hins unga skálds, og frá
þessum síðustu samvistum segir hann í þessu fagra erindi:
Við leiddumst um haustskóg, er lífsmagn hans þraut
og lagt hafði dauðans mund á hann skraut,
sem enginn kann öðrum að segja.
Og sálirnar skulfu, er skrúðlaufið valt:
við skildum það báðir, hve þrátt fyrir allt
er dapurlegt, sárt að deyja.
Á þeim árum, er síðustu samfundir urðu þessara æsku-
félaga og vina, átti Einar H. Kvaran ekki þá sannfæringu
um líf á bak við gröf og dauða, sem hann eignaðist síðar,
enda örlar ekki á þeirri sannfæring í þessu fagra ljóði um
seskuvininn. Óvissan skín þegar út úr fyrstu Ijóðlínunni:
Nú ertu þá sigldur á ókunnan sæ,-------
En jafnvel þótt sannfæringin um framhald lífsins sé
örugg, er sárt að kveðja kæran vin, þótt ódauðleikavissan
brjóti sárasta broddinn. Samvistunum er lokið, þótt ekki
sé nema um stund, og lífið verður þeim mun snauðara sem
vinurinn var bundinn oss sterkari böndum og skipaði
nieira rúm í lífi voru.
Þess vegna beina margar þær myndir, sem í hug vor-
um vakna, er vér minnumst látinna vina, sporum vorum