19. júní - 19.06.1952, Blaðsíða 17

Konur í opinberri þjónustu
„19. júní“ birtir hér viðtöl við þrjár konur, sera allar gegna
þýðingarmiklum embættum. Standa þær allar með ágætum í
stöðu sinni og er óhætt að fullyrða, að embættisferill þeirra
allra sannar, að konur eru engu siður en karlar hæfar til þess
að gegna ábyrgðarstöðum þjóðfélagsins, þótt svo virðist á
stundum sem karlar telji þær varla hlutgengar til slíkra starfa,
sbr. að konur eiu örsjaldan skipaðar í opinberar nefndir. Má
t. d. benda á, að ekki þótti taka því að hafa konu í milliþinga-
nefnd þeirri i skattamálum, er skipuð var eigi alls fyrir löngu.
Þær þrjár konur, sem blaðið átti viðræður við, eru þær Ásta
Magnúsdóttir ríkisféhirðir, Ingibjörg Ögmundsdóttir símstöðv-
arstjóri í Hafnarfirði og Theresía Guðmundsson, veðurstofu-
stjóri.
Asta Magnúsdóttir, ríkisféhirðir
Að því er ég bezt veit, er aðeins ein kona, sem
gegnir störfum ríkisféhirðis á Norðurlöndum.
Marga fýsir því ugglaust að kynnast nánar þessari
merku konu, sem er fröken Ásta Magnúsdóttir.
Hefur hún verið svo elskuleg að vilja svara nokkr-
um spurningum varðandi embætti sitt.
Ég skrepp því á björtu vorkvöldi vestur í bæ-
inn og nýt gestrisni fröken Ástu í ríkum mæli á
fallegu heimili hennar í nýbyggðu húsi niður við
sjó. Sólarlagið, fuglarnir í fjörunni, angan af
unaðsilm sjávarins, kyrrðin og róin setja sinn svip
á umhverfið og ævintýrablæ á heimili konunnar,
sem, þrátt fyrir langan og erilsaman embættis-
feriþ hefur aldrei eitt augnablik glatað yndis-
þokka sínum. Mér verður á að hugsa, að forsjón-
in sjálf iiafi ætlað fröken Ástu þetta mikla starf í
þjóðfélaginu. Hún hefur allt til að bera, sem slík
kona þarf: fágaða og prúða framkomu, svo að af
ber, samvizkusemi og fullan skilning á starfi sínu.
f’að þarf vakandi áhuga til að gegna stórri stöðu,
stjórna mörgu fólki og vera sífellt á verði.
Nú gef ég ríkisféhirði orðið.
„Hve lengi hafið þér haft á hendi embætti
' ríkisféhirðis?" spyr ég.
„Ég var skipuð ríkisféhirðir 1. okt. 1933. Ég hef
19. JÚNÍ
því haft embættið á hendi í 19 ár, en alls hef ég
starfað í 42 ár við ríkisfjárhirzluna. Ég réðst sem
skrifari til herra Valgarðs Claessen, sem þá var
landsféhirðir, 2. ág. 1910. Var ég eini aðstoðar-
maður hans í rúm 5 ár. Voru byrjunarlaun mín
35 kr. á mánuði, en vinnutími 8 stundir daglega.
Þóttu þetta ekki slænr kjör í þá daga. Eftir 2 ár
hækkaði ég upp í 50 kr. á mánuði, en upp frá því
fóru launin smám saman liækkandi, þó voru þau
ekki orðin hærri en kr. 333.33 á mánuði eftir 10
ára þjónustu.“
„Er ekki ríkisléhirðisembættið umfangs- og á-
byrgðarmikið starf?“
„Embættinu fylgir mjög mikil ábyrgð, þar sem
margar milljónir króna í peningum, tékkum og
verðbréfum fara gegnum ríkisfjárhirzluna dag-
lega. Allar tekjur ríkissjóðs eru greiddar inn til
okkar, og hjá okkur fara launagreiðslur starfs-
manna ríkisins fram, auk afborgana og vaxta-
greiðslna af lánum ríkissjóðs. Þá fara greiðslur
eftirlauna fram í ríkisfjárhirzlunni svo og útborg-
un fjár til verklegra framkvæmda, menningar-
mála og alls þess, sem fjárlögin ákveða á hverju
Ásta Magnúsdóltir
3