19. júní - 19.06.1982, Blaðsíða 38

Viðtöl:
Erna
Indriðadóttir.
/
„Eg lækkaði um sextíu-
prósent í launum“
Itæíí við Kjarlan Asmundsson teiknara
Eru einstæðir feður betur settir
en einstæðar mæður? Sjálfsagt er
það upp og ofan eins og viðtölin
sem hér fara á eftir bera með sér.
En þar sem karlmcnn hafa yíir-
leytt betri mcnntun en konur eiga
þcir trálega auðvcldara ineð að
sjá einir fvrir tjölskyldu og verða
sér úti um htisnæði. Ein fyrirvinna
kemur þó ekki í stað tveggja og
það þarf orðið tvo til að sjá fyrir
íjölskyldu. Kjartan býr einn ásamt
dóttur sinni sem er þriggja ára.
„Þegar við skildurn þurfti ég að
skipta uin starf. Fórna skemmtilegu
starfi. Framtíðarstarfi sem bauð upp
á margt. Ég hafði unnið í nokkur ár
sem staðarteiknari hjá Landsvirkjun-
um og var á virkjunarstöðunum alla
vikuna en kom heim uin helgar. Þetta
var skemintilegra en starfið sein ég er
í núna J)ó |>að sé ágætt. En mér líkar
vel í vinnunni sérstaklega vegna Jiess
að ég mætti mikluin skilningi hjá at-
vinnurekandanum |>egar skilnaður-
inn kom til. Ég sagði |)á strax upp og
var boðið nýtt starf hér í bænum. En
það sem kemur sér allra verst fyrir
mig er launamissirinn. Ég lækkaði
um sextíu prósent í launum og er
núna með um tólf þúsund á mánuði.
Það dugir skanunt vegna |)ess að
skattarnir frá seinasta ári eru geysi-
lega þungir og svo er ég að kaupa
íbúð. Ég lifi af þessu en það er ekkert
sældarlíf frekar en hjá öðrum sent
standa í íbúðarkaupum. Ég held að
J)að sé reginmisskilningur að karl-
menn séu svo miklu betur settir fjár-
hagslega en konur. Karlmenn þéna
meira vegna Jiess að þeir vinna ineira.
En auðvitað er Jtetta mismunandi,
karlar ineð lág laun eru ekkert betur
settir en konur.
Það var alls ekki gefið mál að ég
fengi barnið við skilnaðinn. Konan
mín fyrrverandi hefur enn forræðið,
en við gerðum með okkur fóstur-
samning. í honum gefur hún mér for-
eldravaldið eftir í eitt ár, eða þar til
Kjartan Ásmundsson.
lögskilnaður fer fram. Þá verður
tekin endanleg ákvörðun í málinu.
Það voru tvö börn í sambúðinni. Ann-
Framhald á bls. 40.
„Pad eimir eftir af Florence
Nightingale-hugsunarhættinum“
Rætt við Guðrúnu Olafsdóttur sjúkraliða
Cuðrún er sjúkraliði á Sankti
Jósepsspítala. Móðir Jrriggja
barna 8, 10 og 11 ára. Ilún segir
svo frá:
„Frá því ég var sjö ára var ég alveg
fastákveðin í að verða hjúkrunar-
kona. Þá lá ég á Vífilstöðum og leit
ógurlega upp til hjúkrunarkvenn-
anna. Nei, mér datt aldrei í bug að
verða læknir, en hjúkrunarkona
skyldi ég verða. Eg sótti svo um
Iljúkrunarskólann og koinst inn, en
var þá orðin ófrísk og fór að hrúga
niður börnum. Mér var boðið að
koma ári seinna en tímdi J)ví ein-
hvern veginn ekki. Ég hef alltaf séð
eftir því. Það hefðu verið einhver ráð
með að koma einu barni fyrir, J)að
varð aftur á móti Jiyngra í vöfum
þegar þau voru orðin þrjú. En ég fór
fljótlega út að vinna, fyrst og fremst
af fjárhagsástæðum, við vorum að
kaupa íbúð. Ég hefði ekki gert það
neina af þv/ ég })urfti þess nauðsyn-
lega. Því [)etta var verulega erfitt þeg-
ar börnin voru lítil. Eg vann ekki
lengi á hverjum stað vegna þess að ég
var alltaf ófrísk á þessum áruin. En
þegar ég gekk með yngsta barnið
vann ég til dæmis í sælgætisgerðinni
Góu. Mér líkaði það vel en við höfð-
um lúsarlaun. Það voru aðallega ung-
ar stelpur og giltar konur sem unnu
þarna. Auk verkstjórans vann einn
karlmaður á staðnum. Ég get ekki
ímyndað inér annað en liann liafi
haft meira kaup en við. Ilann Itafði
fyrir fjölskyldu að sjá. En J)að var
ekkert spáð í kaupið. Það var ekki
jafn ntikið talað um })að á þeim
árum. Eg hef ekki orðið vör við að
konur væru beittar misrétti á þeim
38