19. júní - 01.03.1994, Blaðsíða 7

PUNKTA-
FRÉTTIR
7000 manna at- Atvinnurekendur telja
vinnuleysi spáð j>°rf á af,fækka starfs'
rólki 1 öllum at-
vinnugrcinum, samkvæmt niðurstöðum at-
vinnukönnunar Þjóðhagsstofnunar, scm birt var
í mars, en þörf á fækkun í einstökum at-
vinnugreinum hefur breyst nokkuð frá síðustu
könnun. í frétt Þjóðhagsstofnunar segir að flest
bendi til þess að störfum fjölgi ekki á þessu ári
og að um sjö þúsund manns verði atvinnulaus
að staðaldri á árinu eða um 5,5% af mannafla á
vinnumarkaði. Áætlanir atvinnurekenda benda
til að framboð sumarstarfa verði svipað og í
fyrra.
8. mars Alþjóðlegs baráttudags
kvenna, 8. mars, var
minnst víða. Ekki tókst þó alls staðar jafn vel
til, í Þýskalandi runnu mótmæli kvcnna út í
sandinn og báru konur því við að atvinnurek-
endur tækju það illa upp cf þær færu í verkfall.
í Reykjavík var hins vegar fjölmenni á hádeg-
isverðarfundi Jafnréttisráðs sem haldinn var und-
ir yfirskriftinni „Konur og atvinnuleysi - hvað
er til ráða?“ og bar þar margt á góma. Síðar um
daginn safnaðist svo saman fjöldi manns á
Hlcmmi í göngu gegn kynfcrðisofbcldi. Áhrifa-
mikið var að sjá svartklæddar konur í broddi
fylkingar, þolendur kynfcrðisofbeldis. Gangan
hafði viðkomu hjá ýmsum embættum réttarkerf-
isins og afhenti áskorun til „ráðamanna réttar-
kerfisins“ þar sem m.a. cr skorað á þá að tryggja
„að hraðað verði úrbótum á réttarstöðu fórnar-
lamba kynfcrðisofbeldis; að þeir hlutist til um
að endurmat fari fram á gildandi kröfum um
sannanir í kynferðisbrotamálum; að þcir sjái til
þcss að komið verði á rcglum um nálgunarbann,
þegar líf og hcilsa fórnarlamba kynfcrðisofbeldis
er í veði vegna ofsókna ofbeldismanna; að þcir
beiti sér fyrir að á komist hið fyrsta ábyrgð á
greiðslum miskabóta til fórnarlamba“. Tekið var
á móti áskoruninni alls staðar þar sem hún var
borin fram nema hjá Hæstarétti. 44 félög og
samtök kvenna stóðu að göngunni en að henni
lokinni var opið hús í Hlaðvarpanum.
Háskóli íslands: Ríf1cga þriðjungur
Konur sjötti hluti allra starfsntanna Há
. skóla Islands cr kon-
kennara ur lnnan einstakra
“ 5% prófessora Starfsheita er skipting
milli kynjanna hins vegar miklu ójafnari. Af
prófessorunum (efst á listanum) eru þannig 112
karlar en aðcins 6 konur (5%). Hlutföllin snúast
hins vegar alveg við neðst á listanum. Af starfs-
mönnum við ræstingar cru 3 karlar og 41 kona
(93%).
Á starfsmannaskrá skólans eru alls 673
manns, kennarar og aðrir starfsmcnn skólans að
stundakennurum undanskildum. Þar af eru kon-
ur 230 eða 34%. Af prófessorum eru konur 5%,
1 hópi 134 dósenta er hlutfall þeirra fjórum
sinnum hærra (20%) en af lektorum cru 34%
konur. Hins vegar er hlutfall kvenna hátt í
margs konar stjórnunarstörfum, t.d. 73% af 11
skrifstofustjórum, 60% af framkvæmdastjórum,
40% forstöðumanna og 38% deildarstjóra. Kon-
ur eru einnig 57% sérfræðinga skv. starfsheita-
skrá og 89% fulltrúa. Og af ræstitæknum cru
konur scm sagt 93%.
„Vildi ekki vera fjarstýrð
strengjabrúða"
Ragnheiður Davíðsdóttir blaða-
maður hætti öllum afskiptum
af stjórnmálum fyrir tveimur
árum eftir að átök við flokks-
forystuna í Alþýðuflokknum
en hún hafði verið í aðalsæti í Menntamál-
aráði fyrir hönd Alþýðuflokksins. Þegar
upp komu deilur um Bókaútgáfu Menn-
ingarsjóðs segir hún að sér hefði verið fyr-
irskipað að mynda meirihlutastjórn í
sjóðnum með aðilum sem hún taldi vinna
gegn hagsmunum hans.
„Eg vildi ekki vera fjarstýrð strengja-
brúða forystu Alþýðu-
flokksins og þegar ég
ekki hlýddi var mér
ýtt úr stjórn Menntamálaráðs. Því var ekk-
ert annað að gera fyrir mig en að segja mig
úr flokknum. Mér reyndist ókleift að fylgja
eftir minni skoðun innan þess flokks sem
ég valdi nrér. Stefna flokltsins virðist að
miklu leyti ráðast af þeim flokki sem hann
starfar með í ríkisstjórn og slíka hentist-
efnu sætti ég mig ekki við.“
Þetta segir Ragnheiður að hefði aldrei
gerst ef karlmaður hefði verið í sömu spor-
um og hún. „Fyrir tveimur árum sagði ég
skoðun mína í Menntamálaráði og var rek-
in. Tveimur árurn síðar sagði karl, þ.e.
Hrafn Gunnlaugsson, sem var dagskrár-
stjóri, skoðun sína í sjónvarpsþætd og var
hann einnig rekinn. Menntamálaráðherra,
sem er örlagavaldur í báðum þessum dæm-
um, réði karlinn hins vegar aftur senr
framkvæmdastjóra og það var réttlætt
þannig að eðlilegt hefði verið að hann
fengi að segja skoðun sína, en sönru sjónar-
mið áttu greinilega ekki við um mig.
Svona dæmi eru alltaf að koma upp.“
Ragnheiður segir að það hafi lengi loðað
við að ef konur eru óþægilegar í pólitík eða
ef þær láta verulega að sér kveða sé reynt
að bola þeim burt með öllum dltækum
ráðum. „Konur þurfa að vera með geysi-
lega sterk bein til að endast í pólitík. Þungt
er vegið að konunni sem einstaklingi en
ekki pólitískum þátttakanda. Þær eru í
smásjánni varðandi klæðaburð, framkomu,
orðalag o.fl. Ef kona er rnjög örugg með
sig málefnalega er reynt að kýla fyrir neðan
beltisstað og gagnrýna hana persónulega,
t.d. með því að segja að hún sé nú varla
góð móðir eða húsmóðir þegar hún eyðir
svona miklum tíma
utan heimilisins með
því að taka þátt í
pólitík. Slíkri gagnrýni þurfa karlar ekki að
sæta.“
Nokkrar breytingar hafa þó verið að
konta fram á stöðu kvenna í stjórnmálum
að mati Ragnheiðar. Konur hafa fram til
þessa verið upp á punt á framboðslistum
en á undanförnum árum hafi mjög merki-
legar konur verið að koma fram á sjónar-
sviðið. Um hvort hún hefði þá jafnvel
hugsað sér að reyna aftur fyrir sér í stjórn-
málunum sagðist Ragnheiður hins vegar
alveg verið búin að fá nóg sjálf. „Ég fékk
allt of stóran skammt af pólitík og var búin
að fá nóg þegar þessar deilur komu upp í
Menntamálaráði, það mál var hins vegar
dropinn sem fyllti mælinn. Ég hef unnið
mikið að ýmiskonar félagsstarfi, svo sem
fyrir fatlaða og fyrir bættri umferðarmenn-
ingu og slíkt starf er mun uppbyggilegra en
þátttaka í stjórnmálum. Lífið er ein alls-
herjarpólitík og maður getur beitt sér í
henni og náð árangri þótt maður sé ekki
starfandi innan stjórnmálaflokka,“ segir
Ragnheiður Davíðsdóttir.
Viðtal: Ásdís Halla Bragadóttir
7