Frón - 05.03.1937, Blaðsíða 1

V
ÚtgefandÍE Félag þjóöemissinna, Vestmannaeyjum.
Fylgt úr hlaHi
Góðir íslendingar. Blað það,
sem nú byrtist ykkur í fyrsta
sinn, ætlar að hafa það fyrst og
fremst að ruarkmiði, að berjast
gegn íhaldi og Marxisma i öil-
um þess myndum.
Jafnframt því, sem blaðið mun
berjast gegn „Marxisma11 og öðru
af líkutægi, sem valdið hefir spill-
ingu hjá þjóð vorri, mun það
minnaá það sem því finnst fara
aflaga hér í okkar litla bæjar-
félagi, Bem ef vel væri á haldið
gæti verið „á grænni grein“ ef
svo raætti segja.
Blaðið vonar, að þeir, sem
fylgja stefnu þe3S styðji það og
styrki á allan hátt og er þeim
velkomið rúm í blaðinu eftir
því sem hægt er fyrir greinar,
sem miða að því, að bæta það
ástand, sem nú ríltir í þjóðlífi
voru, þar sem hver höndin er
upp á móti annari.
Ennfremur mun blaðið fylgja
bindindis- og íþróttamönnum að
málum, og taka greinar frá
þeim til birtingar, eftir því sem
rúm blaðsins og ástæður leyfa.
það er trú okkar, sem að
blaði þessu standa, að hin rétt-
láta stefna vor í þjóðmálum —
stefna — Fiokks þjóðernisinna —
muni fljótt vinna fylgi allra
íslendinga, þegar þeim gefst
kostur á að íhuga hana ogkynn
ast henni betur.
Með bjargfastri trú á hið
samvirka þjóðríki framtíðarinn-
ar.
í s 1 a n d i a 111.
Ritnefndin.
Vaina þú aslra
Æskumenn og konur!
Það er ómaksins vert, fyrir
ykkur ungu menn og konur að
athuga lítilsháttar það ástand,
sem vort litla land er komið í,
það herrans ár 1937,
Þeir sem stjórnað hafa land-
inu í undanfarin ár, Jafnaðar-
merm og Pramsókn, hafa væg-
ast sagt, verið hirðulausir um
framtíð þjóðarinnar. Þeir virð-
ast hafa þann liugsunarhátt,
sem máltækið bendir til; „flýtur
á meðan ekki sekkur,“ en það
er skammgóður vermir fyrir
arftakana, — æskuna í landinu.
Pram8óknarmenu og Jafnað-
armenn liafa aukið skuldir vor-
ar svo mikið við útlönd, að alt
traust þjóðarinnar út á við, er
að engu orðið, og þó að liggi
lífið við, getur Ríkissjóður ís-
lands ekki fengið meiri lán er-
lendis.
Það er álít iróðra manna, að
skuldir íslenzku þjóðarinnar við
útlönd sóu orðnar 100 milj.
krónur. Slíkur er arfurinn, sem
liinu unga fólki, — hinni upp-
vaxandi æsku þeasa lands, —
1. tbl. I. árg. 5. marz 1937.
er í hendur fenginn. En ekki
nóg með það, heldur er eitt
mesta böl þjóðanna, einnig
komið hingað til okkar, atvinnu-
leysið, það fylgir sem uppbót
með skuldunum til ykkar. ís-
lenzkur æskulýður!
Ungi maður og kona! Er
ekki mál til komið, að fárið bó
ao hug8a alvarlega um framtíð-
ina? — Það er meir en mál til
kotnið, — það er skylda hvers
góðs íslendings að láta nú þeg-
ar til skarar skríða, og skipa
sér í raðir þeirra, sem segja:
„Hingað og ekki lengra.“
Við Þjóðernissinnar trúum
enn á kjark, þrótt og fórnfýsi
íslenzku þjóðarinnar, og við
trúum því ennfremur, að það
sé hægt að sameina hana til
stórræða á íslenzkan mæli-
kvarða. Sameina hana í einn
sterkan flokk, — þjóðlegan
flokk, — sem ekki vill lengur
láta halda áfram á sömu braut, og
hinir „óþjóðlegu11 marxistísku
flokkar hafa gert undanfarin ár.
Það á að vera heilög skylda
livers góðs íslendings, við þá
óbornu, að hann stuðli að því,
að búa vel í haginn fyrir þá,
sem eiga að taka við þjóðar-
skútunni.
Við þjóðernissiunar krefjumst
þe3s, að þeim — sem núna „iliu
heilli“ fara með völdin í land-
inu, og þeim öðrum sem koma
til með að fara með þau, —
verði ekki leyft, að auka skuld-
ir íslenzka ríkisins við útlönd,
frá því sem nú er, þrátt fyrir
það, þótt eitthvað kunni að lag-
ast með lánstraustið.