Útvarpstíðindi - 20.11.1944, Blaðsíða 12

Útvarpstíðindi - 20.11.1944, Blaðsíða 12
Guðlaugur og Alexander hafa sagt okk- ur og auglýst fyrir alþjóð, að hér skuli fara fram fánahylling, — að fjallkonan unga ávarpi' fánann, og að sendiherrar erlendra rí'kja flytji kveðjur frá þjóðum sínum. Við bíðum fjallkonunnar. Frétzt, að það sé kornung stúlka, dótturdóttir Hannesar Hafsteins, og að hún bíði í Valhöll, klædd forkunnar fögrum skaut- búningi, baldýruðum, beri á höfði hið drifhvíta skaut og gullspöng um enni. En hún kemur eigi í augsýn. Aði-ir segja, að hún sitji hér skammt frá í bifreið og dragi sig í hlé veðurs vegna. Hvað dvel- ur hana? Lýðveldisfáninn er dreginn að hún, en hún kemur ekki okkar lang- þráða fjallkona, fulltrúi konunnar, sem hér átti að setja ógleymanlegan svip á þessa hátíð, sem þjóðin vill eiga dýrasta í minningum sínum. Og vísa Einars Benediktssonar flýtur upp á yfirborð hugans. Allra þjóða efst á blað oss þá menning setti, þegar stóð vort alþing að Islands kvenna rétti. Nei, •— hún kemur ekki. Vonbrigði. í þess stað stíga þeir fram hver af öðrum, sendiherrarnir, og mæla hlýleg orð til lands og þjóðar. Fyrstur kemur þar fram sendiherra Dreyfus. Hann flytur kveðju frá Roosevelt forseta, en fáni Banda- ríkjanna er dreginn að hún á stöng neð- anvert við Þingvöll, og þjóðsöngur Bandaríkjanna leikinn að ræðunni lok- inni. Forseti íslands þakkaði ræðuna og mælti á enska tungu, en mannfjöldinn fagnaði. Þá gekk næst fram Shepherd, sendiherra Breta, og gat þess, meðal anpars, að Bretakonungur sýndi sér- -stakan áhuga á málefnum íslands. En % forseti þakkaði. Og þjóðsöngur Breta var leikinn. Þá kom fraixt Norðmaður- inn Esmarck og mælti á íslenzku árn- aðaróskir og vinarkveðjur til íslendinga. Var þessum gamla frænda tekið með geísilegum fagnaðarhrópum og hylltur innilegast af öllum, er þar komu fram. En „Ja, vi elsker dette Landet“,var leik- ið á eftir og fáni þjóðar hans dreginn að hún, eins og við ræðu hvers hinna. Svíinn Otto Johansson mælti einnig á íslenzku og lýsti yfir viðurkenningu sænsku stjórnarinnar á íslenzka lýðveld- inu. Forseti þakkaði báðum þessum ræðumönnum á islenzku. Þá flutti franski sendiherrann sína skörulegu kveðju, en forseti svaraði honum á frönsku. Var þá lokið hinni virðulegu athöfn að Lögbergi. Mannfjöldinn dreifðist og hélt niður á vellina. Var það mál manna, að leitun myndi á þjóð, annarri en ís- lendingum, sem héldi slíka hátíð i stór- regni og gjóstri, án þess mögl eða víl heyrðist frá nokkrum rnanni. Með þá Iiugsun gekk margur frá Lögbergi sann- ari íslendingur en hann hafði áður verið. Niðurlag næst. G. M. M. 148 ÚTVABPSTÍÐINDI

x

Útvarpstíðindi

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Útvarpstíðindi
https://timarit.is/publication/715

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.