Útvarpstíðindi - 25.08.1947, Blaðsíða 24

312
ÚTVARPSTÍÐINDI
UM IIÖFUND.
SigríSur Einars frá MunaSarnesi skrifar:
„í næstsíöasta tölublaði Útvarpstíðinda
er vísan — Mesta gnll í myrkri og ám —
talin vera eftir ókunnan liöfund. Það vill
nú svo vel til a‘ð mór er nokkuð kunnugt
um þennan ókunna höfund. Hét hann
Guðmundur Magnússon og var bóndi í
Stóru-Skógum í Stafholtstungum í Mýrar-
sýslu. Merk gáfukona, Þuríður á Svarfhóli,
sagði mér að þessi vísa væri eftir Guð-
mund og engan annan.Hið sama sagði og
Sesselja Helgadóttir í Svignaskarði, en
hún var fósturdóttir Guðmundar. Kunnu
]>ær nokkrar fleiri vísur eftir hann og
mundu vel eftir honum, voru þær jafn-
öldrur og 17 ára er hann dó 23. okt. 1859,
þá um fimmtugt. Varð hann úti í tuninu
á Litlu-Skógum. Ennfremur sagði Þuríður
mér að eftir Guðmund væri þessi þjóð-
kunna vísa, sem ýmsum öðrum hefur verið
eignuð síðan:
Nú er lilátur nývakinn.
Nú er grátur tregur.
Nú er ég kátur nafni minn.
Nú er ég mátulegur.
Maður Þuríðar, Björn Ásmundsson, þá
á Flóðatanga, lærði þessa vísu af Guð-
mundi, er hann mælti hana af munni fram
viö Guðmund nokkurn, er bjó þá í Sól-
heimatungu, en þeir fóru þrír saman ná-
grannarnir, út á Akranes og var Björn
þá á 16. ári. Varð Guðmundur Mágnússon
eittiivað síðbúnari. er ])eir lögðu af stað
heim, en náði þeim fljótt og var þá lítiö
eitt kenndur. Sló á öxlina á nafna sínum
og kvað vísuna
Magnússon var talinn greindur og grand-
var, ágætlega lmgmæltur, eins og vísur
lians bera með sér, hann var og hesta-
mnður og hestavinur, en helst til mikið
vínhneigður.
Vil ég leyfa mér að setja hér tvær vísur
aðrar eftir hann:
Faxa reistum ríð ég geist.
Reyndum hreisti dugi.
Grjótið þeyst af leiðum leyst,
ljómar neistflugi.
Og þessa, er hann kvað á glugga:
Hér sé guð á glugganum,
Gvendur úti bíður,
skýldur næturskugganum,
Skjóðu sinni ríður.
MILLI KUNNINGJA.
Halldór Friðjónsson fyrv. ritstjóri á
Akureyri átti 65 ára afmæli 7. júní síðastl.
Meðal annara kveðja barst honum eftir-
farandi stef frá Friðgeiri H. Berg rit-
höfundi og skáldi:
Árin eru á flugi,
ýmist björt eða dimm.
Þú hefur sjálfur séð þau
sextíu og fimm.
En þar sem þeir Halldór og Berg hafa
ýmislegt brasað saman um dagana, og þá
komið fyrir að fokið hafi í kviðlingum, mun
Berg hafa þótt þetta snubbótt út af fyrir
sig og bætti ]>essum stökum við og kallaði
þær
Karlagrobb.
Liðnar stundir þakka eg þér.
Þær er vert að muna.
Þú skaust ári á undan mér
inn 1 veröldina.
Við höfum yfir mel og mó
margan sprettinn tekið.
Sundur ei né saman dró;
svona var líkamsþrekið.
Andlega var atgerfið
okkar, varla minna.
Þótt aldrci þættist ofvitið
um það merki finna.
Öll er sagan ekki skráð,
enn í dag við löfum.
Undir hverju rifi ráð
rólegir við höfum.
Lifðu glaður langa hríð,
lyftu þínu merki.
Gakktu ungur alla tíð
ötullega að verki.