Jazzblaðið - 01.10.1950, Blaðsíða 8
Endurminningar frá Kansas City
Eftir Count Basie
Eftirfarandi grein, sem er pýdd úr „Esquire Jazz Book 19í7“
er skrifuS af einum þekktasta píanóleikara og hljómsveitar-
stjóra Jazzins. 1 grein þessari segir liann á slcemmilegan liátt
frá því, hvernig hann byrjaði að leika jazz, og þegar hann
byrjaði með eigin hljómsveit, er síðar varð ein hin þekktasta.
Það eru meira en tuttugu ár síðan
ég leit Kansas City augum í fyrsta sinn.
Ég hafði ferðast vestan frá New York
með umferðaleikflokki og var frekar
aumur píanóleikari. Hljómsveitin var
aðeins aukaatriði og græddum við lítið
en lentum aftur á móti í alls konar örð-
ugleikum. Um það bil, sem við komum
til Kansas City, vorum við ekki orðnir
upp á marga fiska og leikflokkurinn fór
á hausinn.
Ég var svo blankur, að ég átti ekki
fyrir fari heim. Ég sá strax, að ekki
þýddi að sitja aðgerðarlaus og vorkenna
sjálfum sér aðra stundina en ávita hina,
fyrir að hafa farið að heiman frá Red
Bank í New Jersey. Ég ráfaði um borg-
ina og athugaði, hvort nokkurs staðar
væri þörf fyrir píanóieikara, og þó
undarlegt megi virðast, þá fann ég stað,
þar sem ég var ráðinn til að Ieika und-
ir þöglum kvikmyndum. Ekki get ég
annað sagt, en að ég hafi fengið hald-
góða reynslu þarna, því að ég lék undir
alls konar kvikmyndum, allt frá hasar-
fengnum kúrekamyndum til glæpa-
mannamynda eða þá sykursætra ástar-
mynda.
Ég vann þarna í tæpt ár, og næsta ár
(1928) fékk ég svo stöðu í hljómsveit,
sem kallaðist „Blue Devils“. Stjórnandi
hennar var náungi að nafni Walter
Page, og lék hann í meh-a lagi vel á
kontrabassa og gerir enn. Já, hinn sami
Walter Page, sem leikur í hljómsveit-
inni minni núna. Við Walter höfum
leikið saman síðan. Hljómsveitin ferð-
aðist alloft á milli Kansas City og Okla-
homa City, og árið 1929 fengum við
söngvara í hljómsveitina, sem var frá
Oklahoma. Þetta var Jimmy Rushing,
sem að mínum dómi á engan sinn jafn-
ingja sem blues-söngvari.
Á þessum árum var hljómsveit í
Kansas City, sem var eiginlega einráð í
jazzlífinu. Það var hljómsveit Benny
Moten. Fáir utan borgarinnar vissu um
þessa hljómsveit, því að þá var ekki
um að ræða plötur, útvarp eða annað
til að kynna hljómsveitina. Fólk varð
að sjá hana til að heyra í henni. Hljóm-
sveitin, sem ég var í leystist upp og
nokkrir okkar, meðal annars Walter og
ég fórum til Benny Moten. Ég lék
„þriðja píanó“ í hljómsveitinni. Benny
var auðvitað aðalpíanóleikarinn og Bus
8 ^azztfaSií