Jazzblaðið - 01.02.1951, Blaðsíða 20

EARL HINES
Earl Hines fæddist í Pittsburgh,
Pennsylvania 28. desember 1905. Móðir
hans kenndi honum undirstöðuatriðin
í píanóleik, en síðar naut hann góðrar
kennslu hjá ágætum kennurum.
Ekki eldri en þrettán ára var hann
farinn að afla sér tekna heima í Pitts-
burgh fyrir píanóleik. Nokkrum.árum
síðar fluttist hann til Chicago, þar sem
hann fékk strax atvinnu sem einleikari
í næturklúbbum.
Um það leyti var þekktasta hljóm-
sveit borgarinnar undir stjórn Erskine
Tate og réði hann Earl fljótt til sin.
Þar var hann í eitt ár en fór síðan til
Carroll Dickens og þaðan til klarinet-
leikarans Jimmy Noone, sem stjórnaði
hljómsveitinni í hinum fræga „Apex-
klúbb“.
Louis Armstrong, sem komið hafði til
Chicago um svipað leyti og Hines, fékk
hann til að leika inn á nokkrar plötur
með sér á þessum árum. Plötur þessar
þóttu þá og þykja enn, með því allra
bezta, sem leikið hefur verið. Má þar
helzt nefna „West end blues“, „Weather
bird“, „A monday date“, „Squeeze me“,
auk nokkra fleiri.
Þegar Earl Hines hætti hjá Jimmy
Noone var hann fenginn til að setja
saman og stjórna hljómsveit fyrir hinn
þekkta stað „Grand Terrace“ í Chicago.
Honum tókst að ná í marga þekktustu
jazzleikara landsins og lék hljómsveitin
í „Grand Terrace“ í liðlega tíu ár, eða
frá 1929—39.
Hljómsveitin lék jafnframt mikið inn
á plötur, og er leikur Hines, engu síður
en á Armstrong plötunum talinn vera
frábærilega góður. Þar á meðal eru lög-
in hans „Rosetta“ og „Deep forrest",
ennfremur „Boogie woogie on St. Louis
blues“, „Angry“, „Piano man“, og að
ógleymdum „A monday date“ og hið
got nobody“, „Caution blues“ og hin
fræga „57 varieties", sem hann lék einn
inn á plötur um það bil sem hann stofn-
aði hljómsveitina.
Hines tók upp sérstakan stil í píanó-
leik, er ekki hafði þekkst áður. Stíll
var þá nefndur „nútíma píanóstíll" og
var það vissulega þá, og eiginlega allt
fram til þess, er be-bop stíllinn tók að
ryðja sér til rúms. Stíll Hines, sem
byggðist á tekniskum hlaupum og sköl-
um í hægri hendi, sem oft bar keim af
frösum í trompetsólóum, hlaut nafnið
„the trompet style“. Hines hefur senni-
lega orðið fyrir miklum áhrifum frá
Louis við myndun þessa stíls og á plöt-
unni „57 varieties" má greininlega
heyra frasa, sem Louis notaði, en Hines
segir sjálfur, að þetta sé þó meira frá
eigin brjósti og hugmyndir að þessu
séu frá því, áð hann lék lítið eitt á
trompet sem unglingur. En það skiptir
minnstu máli, hitt er þýðingarmeira, að
margir fremstu jazzpíanóleikarar síð-
ari tíma hafa tekið Hines sem fyrir-
mynd, t. d. menn eins og Teddi Wilson,
sem tók þó fljótt upp sjálfstæðan stíl
FRAMHALD á bls. 25.
20 ja.dUii