Jazzblaðið - 01.09.1952, Blaðsíða 8
með sér á laugardögum. Hljómsveitin hefur
verið tenórlaus síðan Ólafur byrjaði í Sjálf-
stæðishúsinu . . . Hverjum hefði dottið í
hug, að hljóðfæraleikari ætti eftir að ganga
í stúku. Stéttin hefur frekar fengið orð
fyrir að vera „blaut“. Nú er, ekki aðeins
einn, heldur nokkrir okkar manna komnir í
stúku og líkar vistin vel. Óskandi væri, að
fleiri færu að ráði þeirra. Við nefnum
engin nöfn, en sumum veitti sannarlega
ekki af, að vera heldur „þurrari" . . .
Óskalagaþáttur sjúklinga hefur óneitanlega
tekið nokkrum breytingum síðan Ingibjörg
tók við honum. Jazz- og danslögum hefur
fækkað talsvert. Samt segjum við ekki að
það sé Ingibjörgu að kenna. Hún er senni-
lega Nr. 1 jazzáhuga/cona á Islandi . . .
Hvað er orðið af Ólafi Gauk? Maður sem
slegist var um fyrir einu eða tveimur eða
jafnvel þremur árum. Er hvergi laus staða
í hljómsveit? . . . Gamla- og Austurbæjar-bíó
sýndu aftur jazzmyndirnar Músikprófessor-
inn og Trompetleikarinn fyrir nokkru. Hitti
Örn Markússon (ritara Jazzklúbbsins) í
Gamla bíó og var hann að sjá Músikpró-
fessorinn í níunda sinn, eða var það tíunda
Örn? . . . Gunnar Egilson er fluttur til
Keflavíkur og er nú með hljómsveitina í
Ungmennafélagshúsinu þar. Mig minnir, að
það hafi einhverntíma verið draumur Gunn-
ars, að geta helgað sig algjörlega að klassik-
inni, svo að flutningur hans til Keflavíkur
er talsvert langt frá því að vera „dream
come true“ . . . Leit inn á Iðnsýninguna
eins og allir aðrir og sá þar harmonikuna
hans Jóhannesar Jóhannessonar, allra lag-
legasti gripur, vona að hljóðin í henni séu
eftir því. Þar sá maður einnig guitar smíð-
aðan á Akureyri, nafn smiðsins man ég
ekki, en guitarinn leit prýðilega út, nema
hvað lagið á honum var ekki eins og manni
finnst það eiga að vera . . . Læt staðar
numið að sinni, sé ykkur á stúkufundi (góð-
ur þessi!!!) C-strengur.
SENNILEGA hefur
fátt vakið jafn mikla
athygli meðal jazzá-
hugamanna hér á
landi í sambandi við
komu enska jazzleik-
arans Ronnie Scott
og framistaða Gunn-
ars Ormslev. Gunnar
var kosinn vinsælasti jazzleikari íslands
á síðasta ári og gefur það fyllilega til
kynna, að íslenzkir jazzáhugamenn
kunna að meta leik Gunnars, en það
er fyrst, að þegar hann leikur við hliðina
á jafn miklum snillingi og Ronnie Scott
er, að við heyrum, að Gunnar er ekki
aðeins bezti jazzleikarinn hér á landi
heldur fáum við sönnun fyrir, að leikur
hans gefur lítið eftir því bezta erlendis.
Á sessioninni, sem haldin var á dans-
leik þeim, er Ronnie Scott lék á í Breið-
firðingabúð stóð Gunnar sig einkar vel.
Hann hafði reyndar verið í sumarleyfi
erlendis í heilan mánuð án þess að
snerta á hljóðfærinu og kom til landsins
sama dag og sessionin var, þreyttur og
syfjaður eftir slæmt sjóferðalag. Þetta
háði honum samt ekki neitt, leikur hans
þetta kvöld var afburða góður, mátti
stundum varla á milli sjá hvor hefði
yfirhöndina Ronnie eða Gunnar.
Nokkrum kvöldum síðar, eða síðasta
kvöldið sem Ronnie lék hér, kom Gunnar
aftur á óvart. Þetta voru síðari hljóm-
leikar Ronnie í Reykjavík. Tímans vegna
gat Ronnie aðeins leikið þrjú lög, þar
sem flugvélin til Englands varð að fara
hálfum sólahring fyrr en upphaflega
hafði verið ákveðið. Þetta háði Ronnie
nokkuð, má jafnvel segja að Gunnar hafi
því verið maður kvöldsins, því leikur
hans á hljómleikunum skyggði oft og
tíðum á sumt sem Ronnie hafði gert.
Vegna einangrunar landsins mun
Gunnar sennilega aldrei hljóta þá frægð,
er hann á skilið fyrir leik sinn, en
einmitt þessvegna ættum við sem höfum
tækifæri til að hlusta á hann, að nota
hvert einasta þeirra, og láta Gunnar sjá,
að við metum snilli hans að verðleikum.