Tímarit Tónlistarfélagsins - 01.06.1938, Blaðsíða 8

Tímarit Tónlistarfélagsins
Hvað vantar?
Það eru ekki margir áratugir liðnir síðan byrjað var að
iðka hljóðfæraleik hér á landi svo umtalsvert sé, og því
ekki hægt að vænta þess, að langt sé komið áleiðis. Til þess
að færir tónleikarar geti komið fram og náð nauðsynlegri
menntun og þroska við sæmileg skilyrði, þarf tónlistar-
menningu, almennan áhuga og iökun tónlistar. Vöntun
þessa verður þess valdandi, að margir góðir hæfileikamenn
og konur finna ekki hlutverk sitt vegna þess, að aðstaða
eða tækifæri til þroska verður ekki á vegi þeirra. Því verður
ekki neitað, að við höfum eignazt mörg ágæt ljóðskáld og
að skilningur á ljóðlist er yfirleitt næmur, en skáldskapar-
listin hefir líka verið mjög almennt iðkuð frá landnámstíð
og aldrei kulnað út, hvað sem á hefir dunið. Ef iðkun tón-
listar væri eftir svipuðum mælikvarða, þá mætti búast við
að eitthvað rættist úr, er stundir liðu. Margir líta smáum
augum á heimilistónlist og velja henni ýms óvirðuleg nöfn.
Hún hefir þó hvarvetna reynzt sá jarðvegur, sem nauðsyn-
legur er til meiri háttar gróðurs. Vegna hennar hafa margir
mætir listamenn komizt nógu snemma á rétta hillu, fundið
sjálfa sig áður en það var um seinan. En auk þessa hefir
slík tónlist mikla þýðingu fyrir þá, sem við hana fást, sem
óþarft er að rekja hér, því vitanlega er ekki um aðra að
ræða en þá, sem hneigð hafa til tónlistar, en eigi menning í
þessu efni að skapast, þarf þeim að fjölga. Þetta starf er
þeim mikil ánægjulind, ef það er unnið á réttan hátt, veitir
ætíð meiri og meiri útsýn yfir víðáttumikil lönd listarinnar
og skerpir skilning og næmleika fyrir því sem vel er gert.
Oft er kvartað yfr lélegri aðsókn að hljómleikum og stund-
um hnýta gagnrýnendur miður smekklegum ákúrum til
þeirra sem ekki komu, aftan við ummæli sín um einn eða
annan listamann. Slíkt missir reyndar oftast marks og
stundum getur viljað svo til, að sinnuleysið beri frekar vott
um réttmæta vandfýsni en vöntun á listrænni smekkvísi
og áhuga. En ein ástæðan er þverrandi iðkun tónlistar
meðal almennings og hefir þó ekki verið úr háum söðli að
40